Friday 30 December 2011

Voornemen

Al maakt men maar 1 voornemen: Laat dat dan zijn zich druk maken over zichzelf in plaats van over een ander. Dat zou de wereld een stuk beter maken. 

 

Aan goede voornemens doe ik al jaren niet meer. Niet alleen omdat de meesten van ons halverwege Januari die alweer in de hoek gesmeten hebben, maar ook omdat je elke dag kunt beginnen met het verbeteren van de dingen die je wilt verbeteren aan jezelf. Dat hoeft niet perse omdat het toevallig 1 januari is!
Natuurlijk zou het raadzaam zijn dat ik af ga vallen. Of meer ga bewegen of een combinatie van beiden. En daar wil ik ook mee gaan beginnen. Dat neem ik me iedere dag weer opnieuw voor. Ook om minder achter de computer te gaan zitten, maar dan kom ik weer een nieuwe leuke website tegen en die slokt weer een hoop aandacht op. Dat doe ik uiteraard allemaal zelf! Het erge alleen is: dat een ander meent daar een stevige mening over te moeten hebben.

Niets is zo erg als de bemoeienissen van anderen die het allemaal goed met je menen voor te hebben maar ondertussen zelf een zootje van hun eigen leven aan het maken zijn. Hun bemoeienis is goed bedoelt vast wel. Maar ondertussen levert het een hoop ergernis op. En ben je blij dat hij of zij weer huiswaarts keert. Erger nog als die persoon in hetzelfde huis woont. Dat hij dag en nacht op je kan letten. Gelukkig ben ik iemand die daar zich niet (meer) aan ergert en (in dit geval ) mijn partner gewoon zegt waar het op staat.
Verbeter de wereld begin bij jezelf zo gezegd. Hij kan daarna alleen maar mij gelijk geven. Dat klinkt misschien wel heel erg arrogant als ik dat zo lees, maar de meesten weten dat mijn partner Pdd-nos heeft. Hij kan zich nog wel eens opwinden over dingen die niet de moeite waard zijn om je over op te winden. Of die zo voorbij zijn als je je er niet druk over zou maken. (de pubers bijvoorbeeld)
Hij is heel hard bezig met aan zichzelf te werken. Moeders kunnen zich ook zo lekker bemoeien met je leven, maar ook gewoon wildvreemden die denken hoe je je leven leven moet!
Vandaar dat ik dit zeg:
Als iedereen nou eens zich voor neemt om gewoon zich met zichzelf bezig te houden, op zichzelf te letten, op zijn eigen fouten te letten. Dan zou de wereld er toch een stuk plezierig op worden? En ik steek hierbij mijn hand zeker ook in eigen boezem!

Positief het jaar beginnen door te denken dat dit toch minstens mogelijk moet zijn. Behalve als iemand je nodig heeft, dan is bemoeienis uiteraard een ander verhaal. Maar commentaar om het commentaar, wat heb je daar nu aan? Helemaal niets toch? Dat gebeurd al teveel in de wereld, dat men op elkaar loopt te letten.

Ik besteed mijn laatste dag van het jaar altijd met bijna de hele dag oliebollen en appelbeignets bakken. Ook voor 'mijn oudjes' waar ik werk. Vriend brengt ze daar dan heen terwijl ik er nog een paar bak voor de buren en uiteraard nog voor onszelf. Waarna ik de lucht uit mijn haar ga wassen. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat ik dat stond te doen terwijl het sneeuwde buiten. Wat vliegt zo'n jaar voorbij!

Ik wens iedereen een  hele Fijne Jaarwisseling en een heel goed begin!



© KH

Thursday 29 December 2011

Leuke ontmoetingen

Whether or not it is clear to you, the Universe is unfolding as it should be. 
~ Max Ehrmann



Soms gebeuren er onverwachte dingen. Ontmoetingen die je minuten later nog met een glimlach op je gezicht verder doen lopen. Zoals vanmorgen.
Omdat Vriend en ik deze week vrij hebben denken we slim te zijn om vanmorgen vroeg al boodschappen te gaan doen voor de grote 'Eindejaars-drukte'. We lopen 1 van de supermarkten binnen waar we zijn moeten en het is inderdaad heel erg rustig. Het is net 9 uur geweest. Een eindje verderop loopt een ouder echtpaar. De vrouw begint tegen me te praten over het matje wat ik in mijn handen heb en in de badkamer wil leggen. Haar man staat op een afstandje toe te kijken. Ze grapt dat ze er ook wel zo een wil voor in de caravan, kan haar man daar mooi op liggen. Ze stoot haar man aan en zo te zien vindt die het allemaal wel best want die glimlacht naar haar en zegt tegen me: 'Och ik ben het wel gewend'. als ik tegen zijn vrouw zeg: 'och uw arme man op het matje.' 'We zijn al 57 jaar getrouwd dus ik weet wie het zegt.' zegt hij nog. De vrouw lacht en stoot me aan. Ze begint nog een heel verhaal en zo staan we nog even te praten. Later bij de kassa hoor ik haar nog over dat matje tegen de kassière. Ik kijk om en ze roept tegen me: 'Hij is jaloers dat jouw man wel een matje krijgt en hij niet!' en barst in lachen uit.
Wij rekenen ook af en brengen de spullen naar de auto.

We moeten nog wat dingen in een andere supermarkt hebben aan de overkant van het winkelcentrum en wie zien wij daar: ja hoor het echtpaar. Ze kijkt me aan en ik zeg: 'Nu lijkt het of ik u volg maar dat is niet zo hoor.' Ze schiet in de lach en begint alweer een praatje. Nu waren we vroeg met boodschappen maar toch nog wat later thuis dan gedacht. Maar och, wat geeft het.

De wereld is zo groot. Je bent maar een klein stipje in het Universum. En de kans dat je leuke en aardig mensen ontmoet waar je een gezellig praatje mee kunt maken wordt kleiner tegenwoordig. Mensen hebben het druk, lopen snel door. Dus zeker voor ouderen, zoals dit echtpaar die juist graag even blijven praten, is dat gehaast niet prettig. Maar ook hebben veel mensen tegenwoordig niet alleen geen tijd maar ook nog eens een kort lontje. Als je hoort om je heen wat mensen al boos maakt, een kleinigheidje en ze zijn kwaad op elkaar. Zo'n klein praatje op de vroege morgen met een ouder echtpaar waardoor je de rest van de ochtend met een glimlach rondloopt maakt je morgen toch weer goed!
Zou fijn zijn als meer mensen gezellige praatjes met elkaar aanknoopten in plaats van vaak zo boos op elkaar te reageren, toch? Dan zou de wereld er een heel stuk zonniger uit zien!

© KH

Wednesday 28 December 2011

Terug kijken op 2011

Living the past is a dull and lonely business; looking back strains the neck muscles, causing you to bump into people not going your way.  
~Edna Ferber

 

Nu het jaar bijna om is wordt er alweer de hele week teruggekeken. In televisie programma's, op de radio, overal. Natuurlijk kijk je terug naar wat er in de wereld gebeurd is in zo'n jaar.
Maar kijk ik terug naar wat er in mijn leven gebeurd is? Kijk jij terug naar wat er gebeurd is in jouw leven? Veranderd het wat als je terug kijkt? Misschien heeft het zin om ervan te leren op een bepaald gebied, dat doe je voortaan anders, maar verder doe ik het niet meer: terug kijken.

Wat ik wel weet is dat afgelopen jaar voorbij gevlogen is.
Sinds ik weer werk, nu vijf jaar geleden vanaf mijn scheiding, lijken de weken nog harder te gaan dan ooit. Ik zie me nog oliebollen staan bakken een jaar geleden in de schuur terwijl het buiten sneeuwde en nu kan ik bijna weer gaan bakken. Het is echt als een speer voorbij gegaan.
Gelukkig zijn er niet echt heel veel nare dingen gebeurd in mijn leven, wat financiële tegenvallers maar wie heeft dat niet in deze tijd. Maar Vriend heeft nog een baan, al is dat niet een vaste, maar wie heeft dat wel in deze onzekere tijden? Mijn eigen contract is ook weer voor een jaar verlengd dus klagen mogen we niet.

Terug kijken: De tijd van terugkijken is voor mij geweest. Er was een tijd dat ik terug keek op een tijd toen ik getrouwd was en me af vroeg wat ik toch verkeerd gedaan had, mijn huwelijk niet liep zoals ik mij destijds voorgesteld had, waarom het stuk gelopen was en of ik er wel alles aan gedaan had. Maar daar zijn er nog altijd twee voor nodig, besefte ik me weer een aantal jaren later (en wijzer) toen ik weer terug keek op die tijd. Het terug kijken heb ik toen afgeschaft. Ik bewaar gelukkige en minder gelukkige herinneringen nu om af en toe dat doosje met die herinneringen open te doen, er een blik op te werpen en met een glimlach dat doosje weer te sluiten. Wat geweest is is geweest. En je deed wat je deed in je beste kunnen.

Op naar een heel nieuw jaar met nieuwe kansen!

© KH

Tuesday 27 December 2011

Arts and crafts

Al Googelend kom je de mooiste dingen tegen. Zo stuitte ik onlangs op de Arts and Crafts movement en in het speciaal op William Morris. Wat heeft die man een prachtige dingen gemaakt! Ik ben echt in de verkeerde tijd geboren geloof ik! ;-) Van behang (lijkt me wel erg druk als je dat allemaal in je kamer hebt maar destijds was dat anders denk ik) tot tegels, tot tapijten en wandkleden. Maar ook textiel, stoelbekleding, je kunt het zo gek niet bedenken. Prachtige dingen kwam ik tegen. Ik heb tegenwoordig een account op Pinterest en daar heb ik ook een en ander op gezet, mocht iemand daar ook zitten, kijk even, ik zit er gewoon onder Keet67 of mijn eigen naam (te vinden via Twitter ook waarschijnlijk).

Hier een aantal voorbeelden van zijn prachtige werk:

Behang:

   

Tegels:







Glas in lood:



Wandkleed:



© KH

Monday 26 December 2011

Muziek op Tweede Kerstdag

In plaats van muziek op zondag, muziek op Tweede Kerstdag. Toch wat Kerstsfeer nog voor degenen die zich niet in het 'Woonboulevard-gewoel' gaan storten. (o wat lijkt me dat vreselijk!)







Mijn vriendin uit Schotland heeft trouwens een hele andere versie laten zien van de Snowman (die wij hier helaas niet kennen! Dat ze die maar eens hier uitzenden!)

Onze kids zijn gék op Irn Bru dus wij kennen deze frisdrank trouwens wel:



© KH

Saturday 24 December 2011

Merry Christmas

May Peace be your gift at Christmas and your blessing all year through. 
~ Author unknown

 

© KH

Driving home for Christmas

‘In het Zuiden gevolgd door hevige sneeuwval’. Ongeduldig draaide ze de knop van de radio zacht. Je meent het. Hevige sneeuwval! Hadden ze dat niet eerder kunnen aankondigen! Nu zat ze er middenin! En ze moest nog zo’n eind! Stapvoets reed ze op de snelweg. Nou ja, snelweg…. Erg snel ging het inmiddels niet meer. Verdikkeme. Waarom waarschuwden ze niet beter bij dit soort omstandigheden? Dat konden ze toch zien met die moderne snufjes van tegenwoordig? Even verderop zag ze een tankstation. Daar zou ze eerst stoppen en bij tanken. Kostte wat t kost, vanavond zou ze nog naar huis. Geen haar op haar hoofd die er aan dacht om weer om te keren. Ze dacht aan de jerrycan achterin. Ook die zou ze even volgooien en een thermoskan vol met koffie meenemen. Maar goed dat die ook voor noodgevallen achterin lag. Erg druk was het niet maar druk genoeg om in een klein rijtje te moeten wachten voor de pomp. Toen ze aan de beurt was, rilde ze van de kou terwijl ze uit de auto stapte. Het weer was echt enorm omgeslagen. Ze zette haar auto aan de kant voor de volgende en liep naar binnen met haar thermoskan. Daar vulde ze hem met warme koffie, nam wat te eten mee en ging naar de kassa. De man achter het loket keek haar aan: ‘Je bent toch niet van plan ver te rijden hè?’ Vroeg hij wijzend op haar thermoskan. ‘Nou eigenlijk wel’, antwoordde ze hem. ‘Ik moet nog een behoorlijk eindje en dat moet toch echt vanavond. Het is wel kerstavond hoor!’ De man schudde meewarig zijn hoofd. ‘Heb je het nieuws niet gehoord dan? Er komt een heuse sneeuwstorm aan vanavond. Daar wil je niet inzitten!’ ‘Ik zal toch moeten’, verzuchtte ze. 
Ze betaalde en vertrok met haar thermoskan koffie en jerrycan benzine. Nog zo’n honderd kilometer schatte ze. Maar met dit weer zou ze er wel vreselijk lang over doen. Tijd voor de kerstliedjes. Ze zette de radio weer aan en kerstpopsongs schetterden uit de speakers. Veertig kilometer gehad, nog zo’n honderd te gaan, vooruit met de geit. Ze startte de motor en reed voorzichtig weg.

Het was niet echt druk op de weg, en het eerste stuk kon ze nog aardig doorrijden. Dat ging goed ondanks de voorspellingen, dacht ze. Even dacht ze terug aan vanmiddag. Het zou zo’n leuke Kerst worden. Pieter en zij zouden samen hun vijfde Kerst samen vieren. De hele week was ze druk in de weer geweest met de organisatie van een geweldige Christmas party. Alleen al omdat zij elkaar vijf jaar geleden ontmoet hadden op zo’n party. Pieter had het druk gehad op zijn werk en zij had alles op zich genomen. Niet alleen moest ze alles naast haar drukke baan regelen maar ook nog haar teleurgestelde moeder afwimpelen: ‘Nee mam, we komen echt niet met de kerstdagen, sorry, ik ben een feestje aan het regelen voor Pieter.’ Ze kon de blik van haar moeder door de telefoon heen voelen. Maar omdat ze wist dat Pieter toch al een hekel had aan het ‘opzitten en pootjes geven’ zoals hij het noemde, bij haar ouders, hield ze nu voet bij stuk. Het traditionele kerstfeest bij haar ouders werd opzij gezet voor een feestje ter ere van hun vijfjarig jubileum. En och ze had er ook eigenlijk wel zin in gekregen terwijl ze aan het regelen geslagen was. Meer van hun gezamenlijke vrienden zagen een feestje wel zitten in plaats van Kerstmis bij de ouders of schoonouders en het beloofde een geweldig feest te worden.
Maar dit alles ging volledig langs Pieter heen, die het vreselijk druk had en niets hoorde of zag van de plannen. Pas vanmiddag toen ze hem vertelde hoe laat iedereen zou komen en wat zij aan zou trekken, pas toen reageerde hij als door een wesp gestoken!
Hij was tekeer gegaan, wilde geen feest, hoe kwam ze erbij, hoe haalde ze het in haar hoofd? En zij stond er verslagen bij, wist niet wat Pieter bezielde. Tot het hoge woord eruit kwam, dat overwerken? Dat bleek geen overwerken te zijn. Hij had een ander, al een aantal maanden. Hij was alleen te laf om het te vertellen. En dat zij dat feestje aan het plannen was, was compleet aan hem voorbij gegaan omdat hij met zijn hoofd in die verdomde roze wolk liep.
Toen ze zijn geraas en getier aangehoord had, was ze naar boven gelopen, had haar koffer volgeladen met kleren en make-up en had haar moeder gebeld dat ze toch zou komen, vanavond nog. Beneden had ze de lijst met gasten aan Pieter gegeven en gezegd dat hij ze allemaal af mocht bellen, aangezien hij de boel belazerd had al die tijd. En hij mocht het ook betalen. Ze vertelde hem dat ze met Kerst bij haar ouders zou zijn en als ze terugkwam hem niet meer thuis verwachtte. Ze was eigenlijk vreselijk kalm gebleven. Knap vond ze eigenlijk van zichzelf. Maar nu ze alles zo overdacht, een paar uur later, alleen in de auto, kwamen de tranen toch wel. Ongeduldig veegde ze de tranen weg. De sneeuw kwam nu in alle hevigheid naar beneden en ze moest goed opletten. De stem van Frank Sinatra schalde uit de radio die een vrolijke Kerst beloofde. Ze snufte en haalde haar neus op. Nou, wat een vrolijke Kerst. Haar moeder vond het maar vreemd dat ze zo op het laatste moment belde en dan nog dat ze alleen kwam. ‘Komt Pieter niet mee? Waarom niet? Jullie hebben toch geen ruzie hè, Marleen? Denk erom hoor, het is Kerst en het is zo’n goeie jongen! Met zo’n goeie baan ook!’ Dat kan leuk worden, dacht ze. Kerst bij moeders thuis en te horen krijgen wat je allemaal fout gedaan hebt, want je hebt die ‘goeie jongen’ weggejaagd tenslotte. Ze zuchtte eens diep. Inmiddels was er nog maar 1 rijbaan beschikbaar en was ze pas halverwege.

Haar telefoon ging. Ze keek op het display: Pieter. Zou ze opnemen? Nee, toch maar niet, ook al kon ze handsfree bellen, ze wilde zich nu concentreren op de weg. De sneeuw kwam steeds harder naar beneden en het zicht was steeds slechter. Ondertussen was het nieuws bezig op de radio en de nieuwslezer waarschuwde dat als je niet de weg op hoefde je beter thuis kon blijven. Komt ie nou mee, dacht ze. Had je dat niet eerder kunnen vertellen? Nu zit ik halverwege en ik kan niet terug. Weer telefoon: haar moeder, die zal het weerbericht ook wel volgen. Ze drukte op het knopje: ‘Hoi mam’. ‘Marleen!’ Haar moeder klonk erg over haar toeren. ‘Marleen waar zit je? Pieter belde net hierheen dat hij je niet kan bereiken en het weer is zo slecht!’ ‘Mam, doe eens rustig! Dacht je nou werkelijk dat ik op zou nemen als Pieter belt? Wij gaan uit elkaar, mam, dan ga ik niet opnemen. Ik wil het je best allemaal uitleggen maar kan dat ook als ik bij je ben? Ik moet me echt op de weg concentreren! Het sneeuwt behoorlijk nu!’ ‘Marleen, kun je nog terugrijden? Dit is geen doen, ik maak me vreselijke zorgen!’ ‘Mam, Pieter is al maanden vreemd aan het gaan, nee ik ga niet terug! ZO! Nu weet je het, mag ik nu veilig rijden? Zonder dat ik zo meteen slip?’ Ze hoorde een hoop gemompel en toen ineens de stem van haar vader: ‘Marleen, waar zit je nu?’ ‘Pap, ik ben halverwege, ik kan niet terug, en ik ben er dus ook nog voorlopig niet’. ‘Kun je niet een hotel pakken?’ ‘Op kerstavond? Nou dat denk ik niet, ik kan beter doorrijden, dan ben ik er denk ik met een uurtje ok?’ ‘Goed, rijdt voorzichtig dan’, mompelde haar vader. ‘Tot straks’. Voor hij ophing hoorde ze de protesten van haar moeder nog, die wilde vast nog wat zeggen. Ze was blij dat haar vader het overgenomen had. Ze kon inmiddels echt niet harder rijden dan 40 km per uur. Het was verschrikkelijk. Ze reed maar op de achterlichten van haar voorganger.


Maar terwijl ze zich probeerde te concentreren en vooral probeerde niet te slippen op de gladde en verraderlijke weg, maalden haar gedachten aan 1 stuk door. Ze zag het gezicht van Pieter, zijn woede vanmiddag. De afgelopen maanden passeerden de revue. Let op, sprak ze zichzelf toe.
Last Christmas van Wham was op de radio. Ook lekker toepasselijk, dacht ze. De tranen welden op in haar ogen. Het zicht werd slechter en slechter en toen ook nog de auto voor haar de afrit op reed was ze haar focuspunt kwijt. De wagen begon te slippen en te glijden. Ze begon de controle over het stuur kwijt te raken. De auto draaide helemaal rond en klapte tegen de vangrail aan. Ze had niet zo’n vaart gehad maar reed hard genoeg om op zijn zijkant te belanden. Ze klapte met haar hoofd tegen het stuur en raakte buiten bewustzijn. Een straaltje bloed liep langs haar voorhoofd naar beneden. Haar gsm ging: Pieter, stond er op het display. Het autoportier was verwrongen en half open. Op de radio was te horen: Driving home for Christmas van Chris Rea. Maar zij hoorde het niet meer.



© KH

Dit verhaal verscheen eerder op Kati's weblog in december 2009

Thursday 22 December 2011

Serious Request



Al de hele week staat het Glazen Huis in Leiden en is de actie Serious Request weer aan de gang. Het lijkt wel of meer dan ooit dit het land bezig houdt. Mij in ieder geval wel. Ik volg het op de radio, en op de tv. Het is afzien voor de 3 DJ's in het huis. Heel de week geen eten en af en toe een of ander sapje, de ene keer smakelijker dan de ander keer.
Het doel is dit jaar: This one's for Mama. De Serious Request actie van 3FM haalt geld op voor het Rode Kruis. Die organisatie gaat het geld gebruiken om moeders te helpen die door een oorlog- of conflictsituatie niet meer de middelen hebben om op eigen benen te staan. Er zijn zeker vijfentwintig landen waarin gevluchte moeders die hulp kunnen gebruiken. Het Rode Kruis zorgt voor essentiële, primaire zaken als onderdak, medische hulp en noodhulpgoederen zoals voedsel, drinkwater, zeep en keukengerei. Maar ook met het verdienen van een eigen inkomen en het terugvinden van in de chaos vermiste familieleden.



Ik heb zelf gisteren ook een donatie gedaan in de vorm van een plaat aanvragen. Ook jij kunt nog meedoen. Steun deze actie en help deze moeders. Kijk op de site van 3FM voor meer info. 
De 3 DJ's staan nog 2 dagen in het Glazen Huis. Help hen aan een gigantisch bedrag voor de moeders in oorlogsgebieden! In deze (Kerst)tijd van reflectie misschien wel een goed streven. 


© KH


Wednesday 21 December 2011

Lions and tigers and bears O my...

Of course, I don't know but I think it'll get darker before it gets lighter. 
~ Scarecrow (Wizzard of Ozz) 


Dit wordt een blog met dank aan Klaproos. Daar las ik over leeuwen en beren op de weg en dacht: Dat heb ik zolang gehad! En soms nóg! De zenuwen in mijn buik, die steen op mijn maag, dat kwam ook van de beren  op mijn weg.

Overal zag ik die beren. Als je me nu na jaren vraagt waar dat door komt, denk ik het antwoord wel te weten. Ik kan eerst beginnen met een kleine inleiding:

Een combinatie blogje wordt dit denk ik.
Frustratie. Vanmorgen begon de dag met een berg aan frustratie. Mijn Oudste zoon lag weer eens te lang in zijn bed terwijl hij naar school moest. Och mam, ik heb 'maar' gym dus waarom ook niet? Die instelling van lik-mijn-vestje.. En dan het commentaar wat erop volgde. Ja maar ik heb het door de week zo druk, ik leer door de week niet zeg! Ik heb het te druk met werk, of naar vrienden gaan en dan ben ik moe en wil ik ook wel eens blijven liggen! Zeventien jaar is hij. Doet een MBO opleiding Urban Design oftewel Stedenbouwkunde. Na oeverloos tegen hem aanpraten sprongen de tranen van pure frustratie in mijn ogen. Ik heb havo gedaan en ben daarna gaan samenwonen, ten eerste omdat ik over de mavo en havo best lang gedaan had, maar goed, ik had het! En toen ik eenmaal havo had, wist ik nog steeds niet wat ik wilde doen.

Nu zou ik het wel weten. In de bejaardenzorg, maar dan iets met psychologie erbij. Dus psychologie studeren op hbo-niveau en dan de geriatrie in. Oudste's onwil is mijn frustratie. Hij kan het nu nog wel! Ik kon het destijds ook maar deed het niet. Mijn beurt is voorbij. Ik loop bij bejaarden schoon te maken met mijn havo diploma. Gezellig hoor, maar ik kan meer. Frustratie! Mijn frustratie.
Nu zie ik weer beren op Oudste's weg. Zijn weg! Niet de mijne.



Toen ik ging samenwonen, ging ik op 19-jarige leeftijd het huis uit. Van een zeer beschermde jeugd, BAM, het huis uit, alles zelf moeten regelen. Wat ik niet durfde of dacht te kunnen maar achteraf best wel had gekund. Had gekund. Want mijn toenmalige vriend, nu ex-man, regelde alles voor mij. Hij probeerde mij wel te stimuleren om dingen zelf te doen, maar die beren... Veel beren liepen er op mijn weg. Hij weet het aan mijn beschermde opvoeding. Dat mijn moeder mij teveel uit handen genomen had. Dat kan best zo zijn, maar wat had ik aan die conclusie. Feit was dat ik niks durfde. Het ergste wat ik niet durfde was een instantie bellen. 'Ze bijten niet aan de telefoon'. zei hij dan. Nee, dat wist ik wel. Maar ik durfde niet. Solliciteren naar een administratieve baan, o wat zag ik een beren. Ik deed het, moest toch werken, maar van te voren voor ik iets ondernam, stikte ik van de zenuwen. Later at ik die zenuwen weg. Wat een ellende had ik daardoor. Frustratie en ellende. Wat kan een mens het zich toch moeilijk maken.
Mijn moeder kan nu nog zeggen: 'was maar thuis blijven wonen, dan had je kunnen leren, of hier kunnen werken en sparen'. Dat mijn ouders het ook niet eens waren met mijn partner-keuze, bleek pas toen mijn (ik was inmiddels getrouwd en had mijn twee jongens) scheiding aankondigde. Of, ik wist het ergens wel, mijn vader was al overleden en hij en mijn ex lagen elkaar vanaf dag 1 al niet, maar als je verliefd bent, zie je maar 1 ding: dat wat jij wilt en niet wat je ouders goed voor je vinden. En ik al helemaal niet, als iemand mij zijn mening op wil dringen, doe ik juist het tegenovergestelde. Altijd al gedaan, zal ik ook altijd wel blijven doen!

En daarin zit het m nu denk ik. Oudste is qua karakter net zijn moeder. We botsen regelmatig en niet voor niets. Ik snap hem ook beter dan wie ook. Omdat ik dingen die hij nu doet ook deed op zijn leeftijd. Maar sommige dingen wil ik dat hij juist niet doet, die ik niet deed. Zijn toekomst verknallen bijvoorbeeld, te lam zijn om uit zijn ogen te kijken en denken: Het komt allemaal wel. Want voor je het weet is het te laat en sta je iets te doen, wat je niet had hoeven doen als je (o jee, wat zeg ik nu) naar je ouders geluisterd had!
Hoor ik nu mijn vader weer lachen vanaf zijn wolkje? Kennelijk is het nooit te laat voor dát besef, pap. Hopelijk dringt het tot mijn Oudste ook door. Daarom laat ik hem nu ook zoveel mogelijk dingen zelf uitzoeken en regelen. Én laat ik hem los zodat hij zijn eigen fouten moet leren maken. (al hou ik altijd een oogje in het zeil)
Alleen hoop ik 1 ding:  Dat hij die leeuwen en beren nooit op zijn pad tegen hoeft te komen.
Wat dat is werkelijk een heel naar gevoel dat ik gelukkig een heel eind ben kwijt geraakt toen ik het wél allemaal zelf ben gaan doen na mijn scheiding. Die leeuwen en beren heb ik daarmee weggejaagd.
Om hopelijk nooit meer tegen te komen..

© KH

stukje van 1 van mijn meest favoriete films: Leeuw(en) op de weg...

Tuesday 20 December 2011

Tien 'kersterige' dingen om dankbaar voor te zijn



1. Nog anderhalve dag werken en dan ben ik een hele week vrij! candy cane smiley

2. Gisteren van op mijn werk een hele gezellige Kerstviering gehad en daarna een heel mooi Kerstpakket gekregen helemaal van FairTrade producten! Was super! Echt Zorg aanbesteed dus.

3. Vanmorgen een soort van Kerstpakket gekregen van een mevrouw waar ik werk. Met niet alleen wat spullen erin maar ook boodschappenbonnen! Nou is dat wat! Was perplex! gifts smiley

4. Het is wel een gedoe om straks op tijd klaar te zijn maar het heeft dan ook wel wat, deze tijd van het jaar, het 'gedoe' er om heen. Ik hou er wel van, fijn dat ik geen stress heb omdat ik het 'moeten' afgeschaft heb. En ik nergens naartoe hoef.

5. Kids gaan met Kerst naar hun vader. Vriend en ik zijn de Kerstdagen met zijn 2en. De Kerstfilms liggen al klaar! We hebben er zin in. Alvast 1 van de films die klaar liggen:



6. Elk nadeel heb z'n voordeel, zo sprak ooit een bekende voetballer (niet nader te noemen voetballer I might add). Dit jaar heb ik weer vele Kerstkaarten verstuurd en met zo'n 4 dagen voor Kerst te gaan ziet het er naar uit dat mij volgend jaar heel wat kaarten versturen gespaard gaat worden! Oei dat is  niet echt een Kerstgedachte, maar wel realistisch! En heel dankbaar, zuinigheid met vlijt tenslotte! santa hat smiley

7. Tijdens de donkere dagen voor Kerst denk je toch wat meer aan bepaalde zaken, ik wel tenminste. Meer zelfreflectie zeg maar. Dingen in het afgelopen jaar die je zou veranderen, waar je dankbaar voor bent. De groei die ik aan het doormaken ben, op persoonlijk vlak bijvoorbeeld. Daar ben ik dankbaar voor. Je wordt wat meer teruggeworpen op jezelf als je door bepaalde omstandigheden wat minder kunt rekenen op bv vrienden. Als alles van 1 kant moet komen, zie je in dat niet steeds jijzelf degene hoeft te zijn die contact zoekt met je vrienden. Maar dat de ander ook wel eens mag vragen hoe het met je gaat. Ik ben dankbaar voor dat opnieuw verworven inzicht.

8. Christmas Cookies! Yum! Lebkuchen, da's Duits! Zo lekker! 

9. Gewoon de Christmas spirit, de sfeer, de liedjes en gedachte. Al is het maar die ene dag per jaar over de hele wereld vrede, dan kan het toch. Al is t maar 1 dag. Dat geeft hoop.

10. Dankbaar ben ik ook voor mijn internetvrienden! Vaak blijkt dat zij juist trouwer zijn en vaker de juiste woorden hebben en meer aandacht voor je hebben dan de 'real life' vrienden! Hoeveel vrienden heb ik al niet gevonden dankzij internet!? Zelfs mijn partner! Internetvrienden worden nog steeds zwaar onderschat! Dus lieve internetvrienden:



© KH

Monday 19 December 2011

Inner Voice

Don't let the voice of other people's opinion drown your inner voice. 
~ Steve Jobs

 

Mijn innerlijke stem. Hij (of zou het een zij zijn in mijn geval? ) roert zich regelmatig. Luister ik daar dan ook echt naar? Of doe ik maar wat? Je zou het wel zeggen en ik denk dat mijn innerlijke stem (waarom vind ik nou 'Inner Voice' beter klinken?) het daar roerend mee eens zal zijn. 


Ik neem er gewoon niet de tijd voor. Niet de tijd om te mediteren> Ik zit te veel en te lang achter die stomme pc. Te schrijven, te lezen wat anderen schrijven, of wat men zoal achter een pc doet. Of ik ben met andere dingen bezig maar waar ik me mee bezig zou moeten houden, namelijk met het werken aan mezelf, dat lukt niet genoeg. Ik doe het wel, maar niet genoeg, naar mijn smaak of zin. Het mediteren leert je dan toch om naar die innerlijke stem te luisteren of beter daarnaar te luisteren. In ieder geval zou ik rustiger worden of beter met dingen kunnen omgaan, zoals bijvoorbeeld een dwarse puber. Mijn innerlijke stem zou mij daar wel in kunnen adviseren: 'zeg nou niks, laat hem nou, hij moet het zelf doen!' En ja, dat weet ik ook wel maar tóch, toch is er elke ochtend weer heibel omdat diezelfde dwarse puber in zijn bed ligt te ronken en hij eigenlijk op moet staan om zijn trein te halen. Gillend gek word ik daarvan. 


Innerlijke stemmen adviseren in bepaalde situaties. Zo heb ik die van mij meermalen horen zeggen: 'Bij twijfel niet doen'. Meer dan eens heb ik die stem genegeerd. Al moet ik zeggen dat ik hem toen niet als mijn innerlijke stem herkende. Nu wel, de laatste tijd wel. Ik herken hem nu vaker en eerder. Als ik nu ergens ver weg iets hoor of denk te horen, bedenk ik achteraf dat het wel eens die innerlijke stem geweest zou kunnen zijn. Je bewust worden van het bestaan van die innerlijke stem is de volgende stap. ('Eindelijk erkenning', roept de Innerlijke Stem) 




Maar hoe vaak gebeurd het niet dat de mening van anderen je beïnvloedt? Dat je denkt het ene te moeten doen en de mening van anderen je doet twijfelen of je mening veranderd? Daarom is het van belang dat je beter leert luisteren naar jezelf, je innerlijke stem. Dat je hem beter herkent, dat jij weet wat je wilt en wat goed voor jou is! Je kunt luisteren naar een ander zijn mening maar dat je je niets aantrekt van of laat beïnvloeden door die mening van anderen, no matter what! 

Maar goed, dat is dus mijn mening, en daar hoef jij als lezer met jouw innerlijke stem je niks van aan te trekken als je dat niet wilt! wink

© KH

Sunday 18 December 2011

Muziek op zondag, Christmas songs

Het mag weer, 1 week voor Kerst en we draaien weer vol op Kerstliedjes tenminste, je hoort ze op de radio en ik moet bekennen dat ik af en toe wel een cd op zet. Alleen de echte 'Kerst knallers' ben ik wel een beetje beu. Maria Carey, of Wham, of ja, zelfs Band Aid, al zit daar mijn idool Sting zo heerlijk in mee te blèren. Er zijn genoeg alternatieven daar niet van. Ik kwam vorig jaar in een of ander woonwinkeltje waar ze een prachtige cd op hadden staan met lounge muziek. Heel Kersterig klonk het. Was het ook. Maar dan lounge. Heb het daar ook meteen gekocht. Was prachtig! Of de cd Christmas Meditation waar mijn oog op viel. Klassieke muziek maar klinkt heel 'kersterig' weer. Of waar ik helemaal verzot op ben: Gewoon de 'doodgewone' Christmas Carols. Een koor wat Carols zingt. Ik ben er dól op! (toch dat vorige leven in Schotland of Engeland denk ik) 


Dus hier een aantal gewoon wat door elkaar dingen die ik de laatste tijd nogal eens draai: En nee dit keer niet Smith & Burrows want die zijn al geweest maar die horen er eigenlijk wel bij! ;-) 


Dit blijft gewoon een lekker nummer: 




Geen Kerst zonder Freddie:



Of zonder John:



Ik heb diverse cd's met deze heren erop, heerlijk! Krijg er geen genoeg van, zie net dat er hele shows van hen waren. Waarom herhalen ze die nou niet? Lijkt me geweldig!



In Nederland alleen bekend vanwege zijn rol als echtgenoot van Grace in Will and Grace, maar hij is dus gewoon ook zanger: Harry Connick jr. Geweldige zanger, lekker Jazzy:



2000 mijl beter dan die van de Pretenders:



laatste dan een Carol:




Volgende week is het echt al Kerstmis, dus dan denk ik maar een hele korte muziek op zondag.

© KH

Friday 16 December 2011

Haiku 4x




4 Haiku's


It's raining for days now
Forming big puddles in the grass
Giving the toads a pool


---------------------------

A crow sits on a branch
It's feathers windblown by the storm
He flies away, flapping


----------------------------

Dark clouds
Pouring rain suddenly hail
People hiding


-----------------------------

Dark morning
Last days of the year
Short days


-----------------------------

© KH

Thursday 15 December 2011

Lilith

Ik wil al een tijdje iets 'Bijbels' doen op mijn blog zonder dat het te Christelijk overkomt. Maar ik wist niet wat. Dankzij Daan haar blog van vandaag ben ik eruit. Ook kijk ik regelmatig op Women in the Bible voor de kunst, en ter inspiratie. Prachtige schilderijen vind je daar.

Ik ben Katholiek opgevoed, ga al jaren niet meer naar een kerk behalve om er af en toe, al dan niet in de vakantie een kaarsje op te steken of te bezichtigen. Geloof wel, maar op mijn manier, een mix van van alles en nog wat. Maar de verhalen zijn prachtig in feite, of wat er van de verhalen over is. Of wat men van de verhalen gemaakt heeft want ik vermoed wel dat zo'n verhaal uit de bijbel hier en daar wat aangedikt is in de loop der jaren toen het nog van mond tot mond ging en niet opgeschreven werd. Dat moet wel. Of wat weggelaten.

In de oudere boeken staat het verhaal van Lilith, zij was het die tegelijk met Adam vanuit het stof werd geschapen en zag zichzelf ook als gelijkwaardige aan Adam omdat zij beiden uit dezelfde stof geschapen waren. Adam wilde dominantie over haar waarop zij het paradijselijke Eden verliet.
Zij werd hierop door 3 engelen gevangen die haar terug bij Adam wilde brengen mits zij zich aan hem zou onderwerpen, Dit vertikte zij en koos voor een leven buiten het paradijs.
Adam die nu eenzaam was wenste zich toch een metgezel en heeft waarschijnlijk om een iets minder gelijkwaardigs gevraagd en ziehier God creerde vrouw uit de rib van Adam zodat zij niet gelijk was aan hem .
Dit zou ook heel goed de reden kunnen zijn voor het nederig maken van de vrouw door de hele bijbel heen en ook de geschiedenis van de mens, Vrouwen kregen pas laat het stemrecht gelijke wetten gelijke lonen etc.
Lilith was dus de eerste vrouw op Aarde gelijk aan de man, maar liever was zij vrij buiten het paradijs dan onderworpen er in.

Lilith komt later niet al te florissant naar voren, ze wordt wel een nachtdemon genoemd, iemand die achter mannen aan zit en een grote verleidster is en zuigelingen wurgt. 


© KH

Wednesday 14 December 2011

Fairy-nice

Ik heb er iets mee, dat 'fantasy-gedoe'. Ik zoek er plaatjes van op. Maar vooral schilderijen en tekeningen. Ik bekijk blogs van anderen over kunst waar het in voorkomt. Elfen, elfjes, Fairies. Misschien een stille wens/hoop dat ze echt bestaan? (grow up!) Geen idee maar ik vind het gewoon leuk! Stom he? ;-) 44 jaar en steeds maar op Google afbeeldingen kijken naar de prachtigste afbeeldingen van schilderijen. Misschien ook wel omdat ik het zelf gewoon niet voor elkaar krijg dat zelf te tekenen. Ooit wel, ooit in mijn tienerjaren tekende ik de godganse dag. Maar nu, krijg ik niks meer op papier. Raar maar waar. Daarom deze mooi tekeningen en schilderijen van anderen. Ter lering ende vermaak...


Arthur Rackham, 1 van de beste kinderboeken tekenaars die ik vreselijk bewonder! Oa Alice in Wonderland geïllustreerd en Hans Christian Anderson's sprookjes of de sprookje van Grimm maar zoveel meer, waaronder dus ook Fairies: 






Richard Doyle:



John Anster Fitzgerald: Fairies in the snow



John Atkinson Grimshaw:








Och en deze is ook best 'cute' toch.. 


Cicely Mary Barker:




In de Victoriaanse tijd waren er heel veel schilderijen en tekeningen van Fairies:


















Ik ben er dol op, op Victorian Painting sowieso, maar ook op schilderijen en tekeningen van Fairies. Vooral de details, als je kijkt naar bijvoorbeeld Arthur Rackham, waar ik nog eens een keer een apart blog van ga maken, de man was geweldig.

Ik hoop dat jullie in ieder geval net zo genieten van de mooie prenten als ik.

© KH

Tuesday 13 December 2011

Tien dingen: Kunst

Vandaag 10 favoriete schilders:

1. John William Waterhouse: Psyche Opening the Golden Box


2. Dante Gabriel Rossetti: Veronica Veronese


3. Leonardo Da Vinci: Ste. Anne, Virgin and child


4. Sandro Botticelli: Madonna del Magnificat


5. Sir Edward Burne - Jones: The Golden Stairs


6. Alphonse Mucha: Winter


7. John Atkinson Grimshaw: Autumn Morning


8. J.M.W. Turner: Fishermen at sea


9. Alexander Nasmyth: View of Tantallon Castle with the Bass Rock


10. William Bouguereau: Abduction of Psyche: 


Er zijn er nog veel en veel meer die ik prachtig vind maar het is zo moeilijk kiezen! Ben (mede door mijn slome laptop) er al ruim een uur mee bezig. Kan gewoon moeilijk kiezen, dus dit heeft vast nog wel een vervolg! :-) Ik ben nu eenmaal dol op schilderijen vooral van de prerafaëlieten en Renaissance. En landschappen, kan ik ook niet helpen maar heb daar iets mee! :-) 
Dus wordt vervolgd... 

© KH