Saturday 15 October 2011

Worry

"Life is 10% what happens to you and 90% how you react to it." -Charles Swindoll





De laatste tijd dreig ik weer met mezelf aan het mind wrestling te zijn. Oftewel, met mezelf in de knoop te raken, geestelijk dan. Er gebeurd wat in je leven en ik reageer er gespannen op. Niet zoals ik zou moeten na al die challenges die ik gemaakt heb toen met de Trust 3o challenge voor de vakantie. Niet zoals je zou denken hoe iemand zou reageren die al een jaar of wat bezig is met trachten wat meer mindful te leven. 
Bovenstaande quote is dan ook een die precies op mij slaat. Ik reageer er niet goed op, op wat het leven mij toebedeelt. Ik raak in paniek, ik word boos of verdrietig in plaats van het aan te pakken of er wat aan te doen. 


Misschien dat meer mensen dat doen. Als ze citroenen krijgen, zuur kijken in plaats van er limonade van te maken, maar dat is niet de persoon die ik wilde zijn. Niet meer. Ik had mezelf al een aantal keren streng toegesproken: Kati, dat zou je niet meer doen. Kennelijk heeft het niet geholpen. Ik was een Piet paniek en ben het kennelijk nog. O wat baal ik daarvan.
Ik wil niet terug kijken: had ik maar dan... Daar koop je niks voor. Ik wil ook niet naar de toekomst kijken. Je leeft in het NU! Nu is belangrijk. En niet te serieus alsjeblieft. Het leven is te mooi om er niet van te genieten! Maar dat is makkelijk gezegd. Als er geen middelen, financieel gezien, zijn, maak je je toch druk. Dit moet er nog komen, dat moet nog gebeuren. Geniet dan maar eens. Ik ken voorbeelden genoeg in mijn omgeving die door bezuinigingen, of aangekondigde bezuinigingen zich zo druk maken dat hun gezondheid er onder te leiden heeft. Zeg dan maar eens: leef in het nu en geniet.
Natuurlijk kost een boswandeling niks, en daar geniet je enorm van. Zeker met dit weer, in de herfst. Waar er genoeg te zien en te fotograferen is. Maar toch: In mijn hoofd blijft een en ander altijd maar malen. Kon ik dát maar eens uit zetten. Over de pubers, over werk, over van alles. En het slaat eigenlijk nergens op. Want over een hoop dingen hoef ik niet eens te piekeren. Die lossen zichzelf vaak op! 



Mindful leven. Ik blijf het proberen. Mijn hoofd minder vol maken door minder te piekeren, en niet meer op alle situaties te reageren. Meer genieten van 'the little things in life'. En proberen me niet te veel druk te maken over de rest. 
Los laten. Misschien is dát nog wel het beste van alles. Meestal als ik dingen los laat, komt het goed. 
Laaaat los! 


© KH

5 comments:

♫ Mel☺dy ♫ said...

Als geen ander weet ik precies wat je bedoelt, weet ik hoe moeilijk die strijd met je innerlijke zelf is.
Toch.... mag je niet opgeven!

{{{ knuffel }}}

Kati said...

Dank je Melody! {{Knuffel terug}}

Daan said...

erg herkenbaar, helaas (voor mij dus), en ik heb er ook geen ander antwoord op dan wat je zelf al had: terugkomen in het nu....

Ben nu een boek aan het lezen van Brandon Bays, die het heeft over je ego wat alles overstemt en wat je tot bedaren krijgt door er gewoon ('gewoon'....) geen aandacht meer te geven. Dan gaat het na een tijdje 'vanzelf' zijn klep houden. Wat je steeds zo op je knieën krijgt is je ego, een conditioneren van buitenaf wat je moet {mag} leren negeren dus... Misschien het proberen waard...

xxx

Kati said...

Thanks Daan, zal t proberen! X

sis said...

Je weet wat ze zeggen, als je het probleem onderkent, ben je al halverwege de oplossing. Hoeveel mensen hebben dit, leven zo en reageren zo maar hebben het niet eens door? Ik wil ze de kost niet geven!
Dus geef jezelf een flinke schouderklop en een knuffel dat je al zover bent, schud even je hoofd en lach om jezelf als je weer eens in die oude valkuil stapt. Het universum doet dat vast even om je wakker te schudden, even zo'n oh-ja!moment. Verander je instelling, je gedachten en je gevoel , geef er positieve energie aan en voor je het weet krijg je die positieve energie terug op een moment dat je het hard nodig hebt.
kisses sis