There's a crack in everything

Vandaag heb ik mijn Kerstboom versierd en de hele huiskamer in Kerstsfeer gebracht. Vriend had de kerstspullen al een verdieping lager gebracht zodat ik niet de zolder hoefde af te struinen. Die zolder, dat is al jaren hier een drama. Toen ik getrouwd was al was die zolder een troep, maar sinds Vriend hier is komen wonen is het werkelijk een regelrechte ramp. Een puinzooi van heb ik jou daar. Al zijn spullen moesten ergens komen, dus het meeste zolang maar op die zolder, waar mijn spullen gestald stonden. 
Gelukkig had ik mijn Kerstspullen apart gezet. In een veilig hoekje. Alleen jammer dat ik ieder jaar toch weer wat mis. 

Mijn Sterrenbeeld is Maagd. Maagden schijnen erg perfectionistisch te zijn. Ik wuifde dat altijd weg. Welnee, ik ben een chaoot, over het algemeen genomen. Maar ik merk dat ik in bepaalde opzichten inderdaad perfectionistisch ben. Als ik iets gedaan wil hebben, moet dat ook goed. Een klusje, met borduren merk ik ook dat ik dat goed gedaan wil hebben, of met schrijven, fotograferen, iets wat goed opgeborgen moet worden, veilig opgeborgen wat niet breken mag, zoals Kerstspullen. Of zoals vandaag dus, het versieren van alles. Als ik dus vervolgens wat mis, ga ik zoeken, maar op die zolder vol met spullen valt dat dus niet mee. Ik kan het dan ook niet vinden. Ineens herinner ik me dat ik het vorig jaar ook al kwijt was en dat aan Vriend vertelde en hij mij beloofde die zolder helemaal op te ruimen en het te vinden. Dat is een jaar geleden en de zolder ligt er nog net zo bij (zo niet erger) als toen. Als ik een aantal groter Kerstballen in een schaal of mand wil leggen is die mand verdwenen. Nergens te vinden. Ik zucht. Ik ben moe, heb honger en hoofdpijn en ben er zo vreselijk klaar mee, dat ik besluit te stoppen na nog een laatste blik op de zolder. Tot mijn verbazing vind ik een Kerst tafelloper, en nog een aantal andere dingen die ik op dat moment niet nodig heb, maar waarvan ik denk: hadden we die? Ik besluit het mee naar beneden te nemen en er voor vandaag een punt achter te zetten. Er zijn 2 Kerstballen gebroken, 1 schaal die ik ooit van mijn ex-schoonmoeder gekregen heb (en die ik erg mooi vond ook nog) omdat ik te haastig iets wilde pakken, en er moet nog een en ander opgeruimd worden. De kamer staat nog vol dozen die naar zolder moeten maar dat mag Vriend vanavond doen.

Ik bedenk dat ik zo vreselijk perfectionistisch bij bepaalde dingen kan zijn tot op het vervelende af. Dat ik het zelf gewoon erg vind! En dat is erg! Mijn moeder zal wel zeggen: ik wou dat je dat overal bij had! Doelend op mijn huishouden van Jan Steen. (ik kan het haar horen zeggen) Maar bij van dit soort klusjes zo perfectionistisch zijn is echt niet leuk! Ik zie alles, ik zeur om alles wat niet goed is vooral en ik weet het van mezelf, want ik ga net zolang door tot het goed is!

Denkend aan dit blog kwam ik deze tekst van Leonard Cohen tegen. Ik heb meteen het nummer erbij gezocht op YouTube. Ik vond niet alles goed van de man, maar ik denk dat ik me er toch eens meer in moet gaan verdiepen. Wijze man, meneer Cohen.

© KH

Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering.
There is a crack in everything,
That's how the light gets in.
~Leonard Cohen