Wednesday 25 April 2012

Go for it!


Als je echt iets wilt, echt diep in je hart, moet je je dan laten leiden door je gevoel of je verstand? Of door een combinatie van beiden? Of laat je je leiden door de angst dat het 'toch wel niet zal lukken wat je graag wilt'? 

Al jaren schrijf ik, pas sinds een aantal jaar heb ik het schrijven van korte verhalen echt weer serieus opgepakt. De diverse reacties op diverse sites hebben mij verrast. Aangenaam verrast eigenlijk wel. Ja zelfs de reactie van mijn oudste zoon toen hij een keer een aantal van mijn korte verhalen las, verraste mij. 'Mam', zo zei hij, 'Heb jij dit zelf geschreven?' Op mijn bevestigende antwoord zei hij: 'Dat is echt goed man'. Ik moest er gewoon om lachen zoals hij het zei. Hij vond dat ik het maar moest uitgeven. Mijn moeder wilde dat ik alles aan haar stuurde dan zou zij het wel in eigen beheer uit laten geven. Maar tegenwoordig heb je zelfs uitgevers die alles regelen voor je. Hoef je zelf niets meer voor te doen. Je kunt het in eigen beheer doen, maar zij kunnen het ook voor je doen. Kosteloos. Of is dat een utopie? Is dat wel te vertrouwen? Kijk, en daar komen de twijfels weer opzetten. Ben ik wel goed genoeg? En, zouden ze wel betrouwbaar zijn? Zouden ze niet met mijn verhalen er vandoor gaan? Met mijn 'kindjes'. Of erger nog: zou ik niet gewoon ijskoud afgewezen worden. Sorry, mevrouw, het is helemaal niks! 


En daar ga ik weer, daar komt hij weer: De steen in mijn maag van stress, zenuwen, of hoe je het ook noemen wilt. Ik wil niets liever dan mijn verhalen (en eventueel later ook gedichten) in boekvorm zien, iets nalaten voor het nageslacht, zo je wilt. Maar die eeuwige twijfel: Ben ik wel goed genoeg? Kan ik dit wel? Is het wel betrouwbaar? Creëer je zo niet voor jezelf je eigen barrières voor je weg te vervolgen naar wat je werkelijk bent en wat je werkelijk graag wilt zijn en worden?  Ben je zo niet zelf je ergste vijand? 


Dus wat ga ik nu doen? Blijf ik de eeuwige: had ik maar, waarom had ik nou niet-twijfelkont? Of ga ik ervoor en verzamel ik alles wat ik tot nog toe aan verhalen geschreven heb en neem ik die stap? Stuur ik werkelijk alles op en probeer ik het gewoon? Het antwoord weet ik diep van binnen al wel. Ik wil dit, al heel lang. Ik kan dit. Dus ik ga dit gewoon doen, ondanks alle 'selfdoubt' en gezenuw. Ik ga alle verhalen verzamelen en een uitgever zo gek proberen te krijgen het in een boek te gieten. 

Ik geloof in mijn verhalen, ik geloof in mezelf. (zei ze met nog een piepklein beetje twijfel) 

© KH

2 comments:

Daan said...

:-)
ook weer zo herkenbaar...
ik weet van mezelf dat ik nog niet helemaal toe ben aan het 'gedoe' wat in mijn ogen hoort bij verhalen uitgeven, maar ik weet ook dat het er een keer van gaat komen... maar alleen als ik er klaar voor ben...

ondertussen leef ik met je mee...
xxx

Kati said...

You're back! Hoe was t?