Dankbaar

Toen ik vanmorgen deze quote via Facebook las dacht ik terug aan de tijd dat ik het moeilijk had en er mensen waren die mij niet begrepen.
Soms heb je mensen in je leven, die je op dat moment als vrienden beschouwt maar die je, als het moeilijk wordt, snel laten vallen. Omdat ze het niet kennen uit hun eigen leven, of omdat ze niet weten wat ze met jouw moeilijkheden aan moeten. Ze kunnen of willen je niet helpen. Op zulke momenten leer je je echte vrienden kennen. Sterker nog: Je leert vrienden kennen van wie je nooit had vermoedt dat het vrienden waren! 

Mijn 'echte' Real Life vrienden lieten doorschemeren na de dood van mijn vader dat het na een maand of drie van verdriet wel weer tijd werd voor vrolijkheid. Voor de vrolijke Kati. Dat het niet ging was een heel ander verhaal. Voor vrienden die wel wat meer meegemaakt hadden, ook een ouder verloren hadden bijvoorbeeld, hoefde dat niet. Zij begrepen wat het was.
Maar toen ik tijdens en na mijn scheiding pas echt in een dip raakte, verdriet had, en niet wist waar ik het zoeken moest en mijn verhaal keer op keer kwijt wilde, zonder oplossingen, zonder wat dan ook, kreeg ik te horen dat ik wilde dat zij voor mij alles oplosten en dat ze dat niet konden. Amateur psychologie van de bovenste plank. Ik keek de desbetreffende 'vriendin' aan die men gestuurd had om het verhaal te doen en zweeg. Ik groette haar, fietste weg en heb deze vriendinnen nooit meer gesproken. 

Wat overbleef waren mensen die ik op 1 hand kan tellen. Mensen die weten hoe ik ben, die me van binnen en van buiten kennen. Die me maar aan hoeven kijken om te weten hoe ik me voel. Die van me houden zoals ik ben, no matter what! En ik van hen. Wat mij verbaasde echter was de grotere groep online vrienden die ik erbij kreeg. Je vertelt je verhaal op een forum onder een nick name, je hebt een keer een meeting, en je hebt vrienden voor het leven! Het verbaasd me nog tot op de dag van vandaag hoe mensen op elkaar reageren op een blog, op Facebook (uitzonderingen daargelaten), op (besloten) fora. Ik persoonlijk heb er meer vrienden bij gekregen, mensen die ik heb leren kennen in het 'echte' leven, maar ook online. Mensen die begrip tonen, liefde geven door een beeldscherm heen. Ik leerde zelfs Lief kennen online via een forum. 

Zes jaar ben ik nu verder en sterker dan ooit. Ik had nooit kunnen vermoeden hoe ver ik zou komen destijds. Maar ik had het zonder die handvol vrienden die bleven niet gered, en zeker niet zonder mijn online vrienden! Daar waar mijn 'real life vrienden' niet wilden luisteren, hadden zij alle geduld van de wereld met mij.(Lief reken ik daar gewoon bij) 

Ik ben jullie allemaal eeuwig dankbaar en jullie weten zelf wel wie jullie zijn. 

© KH