Wednesday 29 August 2012

Meningen

Every difference of opinion is not a difference of principle. - Thomas Jefferson



 Gisteren liet ik me weer even verleiden. Om in discussie te gaan over politiek. Je zou denken dat ik mijn lesje wel geleerd had. Ooit op een of meerdere fora kwam ik met (online) vrienden en anderen in soortgelijke discussies. Links tegen rechts. Het ging hard tegen hard. En omdat ik niet tegen onrecht kan, mengde ik me in deze discussies. Wat kan een mens zich druk maken achter een stom scherm! Nooit gedacht voor ik dat zou doen trouwens. Dat je je zo druk kunt maken over mensen die je niet kent, die een nick name gebruiken, net als ik, die je nooit zult ontmoeten of wilt ontmoeten maar die je alleen maar 'spreekt' via het www. Je doet niet alleen vriendschappen op via een forum maar je kunt ook ruzie maken via dit medium zo bleek. En al snel kwam ik erachter dat dit helemaal geen discussie voor mij was en ik mijn mening liever voor mezelf hield en het bij gezelliger onderwerpen ging houden.

Na het debat op RTL4 afgelopen zondagavond dat ik met Lief en Oudste heb zitten kijken las ik bij een van mijn online vriendinnen op Twitter stukjes daarover. Een hele tijd geleden zij wij er al achter gekomen dat wij dan wel dezelfde politieke voorkeur hebben maar het daar maar beter niet over kunnen hebben samen. Ik las de stukjes die zij geretweet had en zette ze vervolgens op mijn status op Facebook. Dat doe je niet als je het niet eens bent met de inhoud. Alleen kon ik niet weten op dat moment wat een reacties dat van diverse kanten op zou roepen anders had ik me wel twee keer bedacht!



Als iemand (in dit geval ik dus) een mening heeft over een bepaalde (in dit geval dus weer) politieke richting (die gewoon heel normaal is, en niet eens extreem want dan zou ik het nog begrijpen) vind ik het vreemd dat ze daar meteen op aangevallen worden. Je kunt discussiëren, voorbeelden aanhalen van de praktijk, of dingen weerleggen, maar om iemand aan te vallen simpel omdat ze jouw mening niet delen vind ik zacht gezegd vreemd. Ik heb gereageerd maar voelde me meteen niet prettig. Niet veel later heb ik alle twee de stukjes dan ook verwijderd. Dan maar geen mening. Wel zo rustig. Ik kan ook de personen verwijderen van mijn Facebook, die de onrust veroorzaken maar aangezien het familie is, voelt dat niet prettig. Waarom moet nu juist je familie, je bloedeigen familie moet ik erbij zeggen, je niet nemen zoals je bent en met vreemdsoortige uitspraken komen die ik eigenlijk nogal dom vind ook nog. Je overleden vader erbij halen voor wat je politieke voorkeur betreft is in mijn ogen 'vreemd'. Ik kaatste de bal terug (over overleden vaders gesproken) maar ook dat vond ik niet kunnen uit mijn 'mond'. Het was een uitgelokte reactie en die persoon wilde ik niet meer zijn, zo zei ik tegen mezelf. Maar weer: zij kennen mij nog van 'toen', niet van nu. Zij hebben een bepaald beeld van mij, van de persoon die ik niet meer ben. Jammer voor hen.

Ik blijf het vreemd vinden dat je in dit land niet voor je mening uit mag komen. Je kop eraf als je een mening hebt die afwijkt! En ja, ik heb een geheel andere mening dan mijn familie, mijn moeder, mijn zus. Een andere dan die ze me 'meegegeven' hebben. Maar dat komt ook omdat ik na ben gaan denken over hun mening. En niet gewoon maar doe wat zij al jaren doen. Nadenken over wat de diverse partijen nou eigenlijk willen en zeggen. En dat doen nog té weinig mensen in dit land. Die volgen gewoon wat pa en ma al jaren doen, of wat een schreeuwerd een keertje roept. Niet waar ze zelf nou echt over nagedacht hebben.
Gelukkig hebben ze nog een paar weken om echt na te denken.

© KH

2 comments:

A van de Aa said...

;-)
De verleiding ...

Over een paar weken is de politieke poppenkast aan zijn tweede hoofdstuk bezig en dan is vier maar rechts of viermaal links ergens in het midden geworden.

Alles wat met een paplepel is ingegeven, is er niet aan de onderkant eruit gekomen.
Waar het gebleven is ? vet ?

Kati said...

Dat verklaart een hoop als ik naar mezelf in de spiegel kijk, A. :D