Thursday 13 September 2012

Mensen die je denken te kennen



Soms denken mensen je te kennen. Soms ook zijn het mensen die dicht bij je staan, zoals je eigen familie, ja zelfs je bloedeigen moeder. Dan hebben ze een beeld van je, wat niet klopt, of misschien ooit heeft geklopt maar allang niet meer klopt. Soms denken mensen dat ze aan de hand van dat beeld dat ze van je hebben, mogen oordelen over je. En dan zeggen ze van alles over je, vaak ook nog achter je rug om. En dan krijg je het toch op een of andere manier te horen. Wat er dan gezegd wordt, wil je je niet aan trekken, maar stiekem doe je het toch. Of je wilt of niet. Of je nu volwassen bent of niet. Het maakt niet uit. Of je nu heel hard aan jezelf aan het werken bent, al jaren lang of niet. Het maakt echt niet uit. Het raakt je, of je wilt of niet. Of het nu mensen zijn die je niets meer doen, waar je al jaren geen contact meer mee hebt of niet. Mensen die ooit tegen je zeiden dat je zo aardig voor ze was, of dat je zo attent was, zo lief. Mensen die nu achter je rug om lelijke dingen zeggen, onwaarheden. Mensen die ooit zeiden dat je hun grote liefde was, mensen die nu leugens vertellen of doorvertellen. Hoe je ook tegen jezelf zegt, dat het je niet raakt, dat je erboven staat, dat je beter bent dan dat, toch ergens, diep van binnen vraag je je af, hoe je je ooit zo hebt kunnen vergissen in die mensen die nu zo doen over je.

Maar dan, weer net zo snel, laat je die gedachte varen. Je schudt je hoofd, schudt de gedachten van je af. Je kijkt naar wie je nu geworden bent en waardoor. Hoe je bent nu zoals je bent. En dan denk je: Als ik toch blij met mezelf ben, en er zijn genoeg mensen die me wel goed vinden zoals ik ben, waarom trek ik het me dan aan, wat mensen die ik niet eens aardig meer vind, van mij vinden? Waarom zou ik me druk maken over wat zij van mij zeggen? Over mij zeggen? Als ik weet wat waar is? Als ik weet waar ik voor sta, als ik weet dat ik die persoon die ik toen was allang niet meer ben? Laat hen dan lekker denken dat ik nog steeds dezelfde ben. Ik denk dat zij niet veranderen, niet willen veranderen. Lekker dezelfde personen blijven die ze altijd waren en dat ik het nu pas zie, of wil zien.



Eigenlijk gek. Ik had altijd zo'n hekel aan veranderingen. En nu ikzelf zo veranderd ben, ziet niemand dat echt, behalve ikzelf. Misschien is het een geleidelijke verandering. En misschien hebben de mensen die het dichtst bij mij staan nog het beeld van mij voor ogen dat ze graag zelf zien, het beeld van mijn oude ik, die ik ooit als kind was. En dat is lastig om dan een ander te willen zien. Het is lastig en ik zal moeten leren mij af te sluiten voor zulke mensen, of reacties. Ook of vooral als het mensen betreft die mij lief zijn.
Mensen plakken nu eenmaal graag etiketten op anderen. Als je ze zelf met veel moeite verwijderd hebt, hoeft het niet zo te zijn, dat anderen dat weten, of er rekening mee houden. Een beeld wat een ander over jou heeft, kun jij niet veranderen. Het is een beeld van de ander over jou. Het is niet de waarheid, niet wat je echt bent. Dus waarom trek je het dan toch aan?
Zou het dan toch met zelfvertrouwen te maken hebben? Met onzekerheid?
Je kunt jezelf altijd veranderen. Door gewoon anders te reageren. Meer zelfvertrouwen uit te stralen. Het je niet meer aan te trekken, hoe anderen over je denken! Laat gaan, laat waaien.
Ik weet zelf wie ik ben, en waar ik voor sta! En dat is genoeg!

© KH

4 comments:

Rijnmeermin said...

Je hebt jouw veranderproces ontzettend mooi omschreven! Ik herken het maar al te goed. Stap voor stap word je steeds gelukkiger met jezelf. Je omgeving vindt het soms lastig om met andere ogen naar jou te kijken. Patronen zijn lastig te doorbreken, bij jezelf en bij een ander. Je hebt al zoveel stappen gezet! Geweldig! Waarschijnlijk zijn er genoeg mensen die jouw stappen wel kunnen volgen.
Het blijft zoeken, zoeken naar je ware zelf. Ik schreef er ook 'ns over http://rijnmeermin.blogspot.nl/2012/08/zoektocht.html

Kati said...

Dank je wel voor je reactie, Rijnmeermin. Ik zal snel bij jou gaan lezen. :)

A van de Aa said...

Je bent veranderd,
je bent het veranderen
je bent aan het veranderen
je bent nog aan het veranderen

Daan said...

je bent helemaal niet veranderd: je bent dichter bij jezelf gekomen, en die was er altijd al...
lekker mee doorgaan, en wat anderen ervan vinden is hun probleem...