Er ligt een schaduw in het bed
Een schaduw van wat ze ooit was
Klein en kwetsbaar
Aan het eind van haar Latijn
Er staat een schaduw naast het bed
De schaduw steekt zijn hand uit
Fluistert zachtjes
'Tijd om te gaan, mijn schat'.
De schaduwen van de kamer verdwijnen
Als het licht op stijgt
Twee schaduwen, samen één
Een glimlach op haar gezicht achterlatend
Bij ons een leegte
© KH
Dit gedicht schreef ik vanmorgen vroeg, nog voor ik wist dat mijn oma gisteravond laat op 90 jarige leeftijd, was overleden. Ik zal haar missen! Dag oma.
5 comments:
Heel veel sterkte, Kati!
sterkte, meis...
Gecondoleerd en sterkte ....
Dank jullie wel allemaal, lief. :)
Gecondoleed Meis, heel veel sterkte en je hebt een prachtig gedicht geschreven.
Post a Comment