Thursday 8 November 2012

Workshop



Vorige week had ik vanuit mijn werk een workshop Mindfulness. Samen met vriendin (die bij dezelfde instelling werkt maar dan bij de zorg) togen wij op een druilerige, zeg maar stormachtige donderdag naar de zorginstelling waar de man van de Volksuniversiteit de workshop zou geven.
Ik had me al regelmatig verdiept in het 'fenomeen' Mindfulness en wist er al een en ander van. De man wilde ook een gesprek of discussie op gang brengen en leek het ergens niet prettig te vinden dat er al iemand was die er zich al in verdiept had. "Wat kom je hier doen eigenlijk", vroeg hij een beetje lachend op een gegeven moment. Ik vroeg me op dat moment af of deze man, die filosoof zei te zijn, wel mindful bezig was.

Maar hij had zeker zeer waardevolle dingen te vertellen waar ik van leerde. Zo zei hij bijvoorbeeld dat je in een situatie als je mensen verdrietig of boos of wat ook ziet, dat je soms denkt daar wat mee te moeten, maar dat hoeft niet. Wie zegt dat je daar wat mee moet? Je kunt het voor kennisgeving aan nemen, langs je af laten glijden en weer doorgaan met je eigen leven. Je kunt nu eenmaal niet al het leed van de wereld op je schouders nemen. Je zult moeten kiezen wat wel en wat niet.



Een mindful meditatie kregen we waarbij hij met zijn rustgevende stem ons alle lichaamsdelen liet voelen en checken. Hij had van te voren gezegd dat er ooit mensen waren die zeiden hun voet niet te voelen. "Dat kan niet", had hij gezegd, "Dan heb je uitval". Je moet echt je lijf voelen dus. Het moeilijkste vond ik de omgevingsgeluiden weg te filteren. De naastgelegen keuken geluiden niet te horen, of willen horen. Concentratie is nooit mijn sterkste punt geweest. Aan het einde van de meditatie die we op een stoel uitgevoerd hadden, was er een iemand zelfs in geslaagd in slaap te vallen!
De filosoof had gezegd dat deze meditatie mits elke dag uitgevoerd, heilzaam zou werken. Tja, mits elke dag uitgevoerd... Hoe vaak heb ik hem sindsdien gedaan? Juist, niet.



Natuurlijk is het de bedoeling dat we allemaal een cursus gingen volgen in Mindfulness. De prijs was ook niet mis. In deze tijd van crisis niet bepaald mindful te noemen.
Aan het eind van de workshop zei hij iets wat me bij gebleven is:
Je bent zoals je bent, met al je verdriet, gewoontes, ervaringen. 
Accepteer jezelf, het is zoals het is, je bent zoals je bent. 
Je bent goed zoals je bent. 

En tja, dat kwam wel even binnen, want daar schort het hem nog weleens aan. Dat denkpatroon te doorbreken zou al heel wat zijn. Dat is iets om hard aan te werken. En daar ben ik al een tijd mee bezig en wil ik graag mee door gaan.

© KH

3 comments:

klaproos said...

dan was je op de jusite plek kati,
hoop dat je er veel genoegen aan mag hebben

Unknown said...

Jammer van het begin,dat hij eigen inbreng niet leek te waarderen! Goed dat je toch verder kon gaan en je kon overgeven aan een meditatie.Voor t zelfde geld was je je zo gaan ergeren,dat je er niet meer voor open kon staan. Goed mindful bezig dus!
En wat dat elke dag mediteren, heb ik mezelf ook zo vaak voorgenomen,of elke dag netjes de oefeningen doen die ik meekrijg van de therapeut of zo. Zijn van die dingen! Straks, als we met pensioen zijn,lijkt me heerlijk om elke dag rustig op te starten op die manier die ik prettig vind, jammer dat dat nog een kleine 25 jaar duurt....
x

Kati said...

Ik ga t weer proberen Klaproos! :)

Sis, een kleine 25 jaar? Ja bij jou, ik mag nog 22 jaar. ;) Alleen tussentijds kunnen we ook genieten alvast hoor, elke dag weer. Alleen 'vergeet' ik gewoon die oefeningen toch steeds! Zeef!