Wednesday 19 December 2012

Zoekt en gij zult vinden

Not all those who wander are lost - J.R.R. Tolkien
 

Vanmorgen, tijdens mijn ontbijt, las ik in de laatste nieuwe Flow over kaartlezen en het huidige 'kaartlezen' namelijk de navigatie. Niemand die meer kaart leest eigenlijk. Daarom zijn er kennelijk heel wat mensen die de kaart als kunst gebruiken en er hun eigen draai aan geven. Leuk, dacht ik, want wat zonde eigenlijk dat het kaartlezen dreigt te verdwijnen.



Ikzelf gebruik altijd nog naast de navigatie een kaart. Niet voor korte routes maar als wij op vakantie gaan altijd. Ik heb zelf geen rijbewijs maar Lief die rijdt dan, en ik zit ernaast met de Michelingids op mijn schoot. En ik kan zeggen dat 9 van de 10 keer de navigatie ons een heel andere kant op wil sturen dan dat ik op wil of dat de kaart zegt dat we op moeten. Vooral in Schotland heb ik gemerkt dat die navigatie totaal niet werkt! Die kleine weggetjes daar staan vaak niet op een navigatie! Maar wél op de kaart! Mits je een goeie hebt dan. De mythe dat vrouwen geen kaart kunnen lezen gaat bij mij in ieder geval niet op. Ik kan het wél! Als ik ze niet uit het raam laat waaien dan, wat gebeurd is onderweg naar Italië, en wij in Zwitserland reden. Ik draaide de ANWB kaart om en whoesh, daar ging hij, zo uit het raam. Het was een stikhete zomerdag, we reden in een zwarte Opel Omega zonder airco, dus die ramen open moest wel. Navigatie bestond toen nog helemaal niet.



Niet altijd gaat dat goed overigens, én navigatie én kaartlezen. Lief kan soms eigenwijs zijn. "Ja maar Gerard (die van ons heet Gerard, de stem die wij gedownload hebben had die naam, die vrouwenstemmen zijn zo irritant!) ja maar Gerard zegt dat we hier af moeten". Nee we moeten daar helemaal niet af, de kaart geeft iets heel anders aan. En omdat het vakantie is, en we tijd genoeg hebben, doen we soms Gerard's zin. Gelukkig krijg ik altijd weer gelijk. Niet alleen ik, Michelin ook, of de ANWB, ligt eraan wie ik op dat moment op mijn schoot heb liggen. Niet alleen in Schotland maar 2 jaar geleden in Frankrijk ook. De navigatie is niet heilig. De kaart is vaak nog het beste. Jammer alleen dat iedereen zich zo blind staart op die navigatie alsof die alwetend is.



Borden lezen, kaart lezen, ik doe het allemaal, zélfs de weg vragen als het moet. Mannen niet. Zelfs Lief niet! Wat mij zeer verbaasd eigenlijk. Lief is geen -stoere-ik-doe-het-allemaal-zelf-wel-en-ik-heb-geen-hulp-nodig-man-. Nee, Lief is een hele zachtaardige, sla nog geen vlieg dood, man. Heel anders dan mijn ex, gelukkig maar! Wij houden van dezelfde dingen, van dezelfde landen en reizen en nu het er even niet inzit, dat reizen, reizen we gewoon virtueel. "Waar zou jij nou nog eens heen willen? Wat zou jij nou nog eens echt willen zien? Toch weer de UK? Schotland? Alle Counties van de UK zien?" Wij weten het wel.
Gelukkig is er voor Lief weer zicht op werk, nog heel even afwachten en hopelijk zien wij ons geliefde land dan ook weer snel, tot die tijd genieten wij nog online van mooie beelden. En dan, ooit weer, rijden wij door dat mooie land, hij met de navigatie, ik met de kaart op schoot.

Wil jij ook genieten van die mooie kaarten? Kijk dan ook op de site: http://www.theydrawandtravel.com

© KH

1 comment:

Elly (Siënna) said...

Naast de tomtom (heet bij ons Maxima want het is haar stem) heb ik ook altijd een kaart bij de hand. De laatste jaren hebben we niet veel navigatie meer nodig omdat we altijd naar onze stacaravan rijden. Die 1220 km kennen we blind maar je moet toch altijd rekening houden met omleidingen. Leuk verhaal weer!