Thursday 31 January 2013

Mijn zonnetje

Vannacht stond je aan de trap. Je riep me. Ik keek omhoog en zag je staan. Knuffel in je ene hand, je andere hand aan de trapleuning. Je had je bruin met oranje pyjama aan. Pyjamabroek in je sokken. 'Mama!', riep je, 'Het is donker, ik ben een beetje bang.' Ik knipte het licht op de overloop aan. 'Mama, kom je boven?' 'Ik kom zo', zei ik. 'Nu is het licht, op maar vast naar je kamer en doe de lamp maar aan, dan kom ik er aan.' En toen je naar je kamer liep en de lamp aanknipte werd ik wakker.

Je bent 4 dagen weggeweest, op ski kamp met school. Van te voren was het spannend, niet voor jou, maar voor mij. ´Krijg ik nog een knuffel?', vroeg ik voor je de bus in stapte om te gaan. 'Moet dat?', mompelde je. Je zuchtte, je wil nu eenmaal niet aangeraakt worden, liever niet. Je vader was je ook al even gedag komen zeggen en had zonder dat jij er erg in had je een onverwachte knuffel gegeven. Je verstarde. Je vader had dat niet in de gaten en ging weer weg. Met een zucht gaf je me een knuffel en verdween in de bus. Zwaaien? Nee, daar deed je ook al niet aan. Stel je voor, stom gedoe. Lastig, die moeders.

Meestal krijg ik wel zo'n 1x in de week een knuffel van je. Dat vind jij genoeg. 'Als het echt moet, vooruit dan', zucht je dan. Soms dreig ik, voor de grap, dat ik het van je zakgeld af hou. Natuurlijk meen ik dat niet, stel je voor! Je kunt het je niet voorstellen, dat je moeder wel een knuffel nodig heeft soms. Jij wil het gewoon niet en daarmee uit.

Als klein jochie was je mijn grootste vriend. 'Ik ben jouw vriendje hè mama!' zei je dan. Je was het zonnetje in huis, altijd lachen, altijd vrolijk. Je hoefde maar naar jou te kijken en je boze bui was meteen over. Samen brachten we je broer naar school en gingen dan weer naar huis. Jij ging spelen en ik deed wat in huis. Als ik koffie ging drinken mocht de tv aan. Jij keek naar de Teletubbies op de BBC en zat blij in je stoeltje voor de tv 'bye bye' te roepen en te zwaaien. Of ToyStory moest aan. Dan zat je met Buzz Lightyear en Woody in je armen geklemd voor de zoveelste keer naar dezelfde film te kijken. Ik kende de zinnen bijna uit mijn hoofd. Soms stond je te dansen en te zingen voor de tv. Het hield allemaal op zodra je naar school moest. Weg was mijn zonnetje. Weg was mijn vriendje. Weg was mijn knuffelmannetje.

En weet je? Je zult het niet geloven misschien. Maar ook al kom jij straks vol verhalen terug van ski kamp. En krijg ik geen knuffel. En ben ik heel blij als je weer voor me staat. Ik mis je. Ik mis mijn zonnetje, ik mis mijn knuffel mannetje, mijn onbedorven ventje dat zodra hij naar school moest zoveel moest presteren onder druk dat hij het zo druk in zijn hoofd kreeg dat hij het niet meer kon verwerken. Dat hij zijn onbedorvenheid kwijt raakte. Zijn vrolijkheid. Dat hij zenuwachtig werd omdat ze zoveel van hem verlangden. Gelukkig ben je nog wel zelfverzekerd gebleven zeker in je puberteit op de middelbare school. Maar de onbevangenheid van toen, hebben ze compleet uit je gehaald. De eeuwige stempel van Pdd-Nos en ADHD hebben ze op je geplakt. En ik, je moeder, zal het moeten doen met af en toe een droom, of een herinnering en foto's en video's. Want ik denk niet, dat jij, mijn jongste zoon, ooit nog het ventje van toen zult laten zien.
Je wilt het wel niet horen, maar ik, je moeder, hou vreselijk veel van je, knuffels of geen knuffels. En of je het snappen wil of niet, voor mij zijn die knuffels een teken van die liefde. En ik ben o zo blij met die zeldzame knuffels van jou! Jammer dat jij ze niet wil ontvangen.
Wie weet, ooit nog.

© KH

Tuesday 29 January 2013

Het prinsesje

Het meisje draait rond in haar roze jurkje. Haar jurk zwiert om haar heen en haar mooie lakschoentjes glimmen. Haar blonde haartjes glanzen in de zon. Ze schaterlacht. Haar vader kijkt trots. Haar moeder zit even verderop met haar twee zusjes. 'Kijk eens papa', lacht het meisje, 'Ik ben een prinsesje!' De vader lacht en knikt. Hij tilt haar op, hoog boven zijn hoofd. 'Jazeker, zegt hij en geeft haar een zoen op haar glanzende blonde haren. 'Jij bent mijn prinsesje.' 'Ja', zegt het meisje. 'En dan ben jij mijn prins, hè papa?' De vader lacht nog harder, zijn hoofd achterover van plezier. Hij zet het meisje weer neer en ze huppelt weg, luid zingend: 'Ik ben een prinsesje, ik ben een prinsesje.' De moeder staat op en gaat naast de vader staan.
'Heb je iets tegen haar gezegd?' vraagt ze hem. Hij schudt zijn hoofd, zijn ogen staan bezorgd. 'Nee, laat haar maar', zucht hij.
Het meisje draait zich om en roept: 'Kijk papa daar is oma! Oma oma, kijk eens naar mijn nieuwe jurk! Ik ben een prinsesje!' Oma glimlacht, geeft het meisje een zoen en zegt: 'Nou dat ben je zeker'. en ze kijkt haar zoon aan.

Een paar jaar later roept de vader het meisje bij zich. 'Ik moet je wat vertellen', zegt hij. Het meisje kijkt hem aan. 'Oma gaat met pensioen.' Het meisje schrikt een beetje. Alles was altijd hetzelfde en nu gaat het veranderen, ze voelt het. De vader vertelt verder: 'Ik ga nu het werk van oma doen, en jij, mijn kleine prinsesje, jij gaat later weer het werk van mij doen, als ik met pensioen ga.' Het meisje denkt na. Er verschijnt een diepe fronsrimpel op haar voorhoofd. Dan zegt ze: 'Pap, wist jij dat toen oma dit werk ging doen, dat jij dat later ook zou moeten gaan doen? En wat vond je daar dan van?'
'Ja dat wist ik,' zegt de vader, 'En heel eerlijk, ik vond het niet altijd even leuk. Soms was ik wel eens boos, en soms wilde ik wel eens iets heel anders worden.' 'Dat heb ik nou ook', zegt het meisje. 'In mijn boek staat dat alle meisjes prinsesjes willen zijn, maar eigenlijk weten ze niet wat dat is hè pap?' De vader moet lachen.
'Nee, dat denk ik ook niet, niet echt', en hij geeft het blonde meisje een stevige knuffel.

© KH

Sunday 27 January 2013

Muziek op zondag, reminiscing

Vanmorgen lag ik al om half 5 wakker. Niet alleen van de pijn in mijn Frozen Shoulder, die 's nachts het ergste is, maar ook te mijmeren, piekeren een beetje omdat Jongste vanavond op ski-kamp naar Oostenrijk gaat met school. Gaat het wel goed, zal hij heelhuids terug komen? Jongste is mijn nou ja ik wil niet zeggen 'zorgen-kindje' want dat klinkt meteen zo zwaar, maar hij heeft wel wat meer aandacht. Niet nodig misschien maar omdat hij Pdd-nos met ADHD heeft en we dat al vanaf zijn 5e jaar (officieel ) weten, baart je dat toch meer zorgen dan bij de Oudste. Bij Oudste maakte ik me ook zorgen toen hij op kamp ging trouwens elk kamp dat ze weggingen, met scouting, maar dit jaar ik weet t niet. Drukte om niks zo vindt Jongste. En dat zal ook wel, maar vanmorgen lag ik te mijmeren over de tijd toen hij nog een klein ventje was. Hij was het zonnetje in huis. Altijd lachen, altijd vrolijk, druk babbelend, altijd willen knuffelen. En nu niet aangeraakt willen worden. Dus vanavond zal ik ook geen knuffel krijgen als hij weggaat. Ik weet het maar toch... Ik zie weer dat hoogblonde jochie voor me, met zijn vrolijke snoet. Tot hij naar school ging en er zoveel van hem verlangd werd. Toen was het over.

Een heel lang intro voor de Muziek op Zondag van vandaag. Ik kon ook niet echt een fijne vertaling vinden voor het woord : reminiscing, wat voor mij meer de lading dekt dan welk Nederlands woord ook. Terug denken aan... toen.

1 van mijn favoriete bands: (ik heb er veel maar deze staat wel hoog)









This one says it all:



© KH

Thursday 24 January 2013

Is de Sociale Media wel zo Sociaal?




Nu er steeds meer via Social Media gebeurd en er zelfs op mijn Facebook foto's verschenen van vermeende criminele jongeren met naam en toenaam vroeg ik mij af: hoe sociaal is onze sociale media eigenlijk? Als iedereen die zich sociaal noemt, via deze sociale weg, foto's op internet kan verspreiden van mensen die 'ze zeggen' dat ze 'aangepakt moeten worden en zelf geschopt en getrapt moeten worden', is dat dan wel zo sociaal? Ik hoef het in ieder geval niet op mijn Facebook hebben staan. Dat iedereen vindt dat 'we' het maar massaal moeten verspreiden terwijl het niet eens zeker is of het wel de daders zijn, vind ik persoonlijk een kwalijke zaak. Zeker niet sociaal. Hoort het wel thuis op de sociale media?

Ik vind het de laatste tijd wat verwarrend: Social Media. Is het wel zo social? Ik heb het even opgezocht:
  
so·cial   
adjective
1. pertaining to, devoted to, or characterized by friendly companionship or relations: a social club.
2. seeking or enjoying the companionship of others; friendly; sociable; gregarious.
3. of, pertaining to, connected with, or suited to polite or fashionable society: a social event.
4. living or disposed to live in companionship with others or in a community, rather than in isolation: People are social beings.
5. of or pertaining to human society, especially as a body divided into classes according to status: social rank.

De definitie van Social Media is als volgt: 

Definition:

Twitter. Facebook. Pinterest. These are all examples of social media, and I bet as soon as you hear these words, you can add at least another three sites to the list off the top of your head. But what is social media?

Social media is a type of online media that expedites conversation as opposed to traditional media, which delivers content but doesn't allow readers/viewers/listeners to participate in the creation or development of the content.
Social media essentially is a category of online media where people are talking, participating, sharing, networking, and bookmarking online.


Nou dat is geen hogere wiskunde toch? Maar hoort daar ook bij dat je foto's verspreidt van 'vermeende criminelen', waarvan nog niet eens is vastgesteld dat deze jongens wel de daders zijn? Gisteren zag ik op tv dat er zelfs mensen met dezelfde naam al bedreigd worden omdat de namen door GeenStijl bekend gemaakt zijn. Nee, niet de politie heeft de foto en namen verspreid, een website heeft de foto die Omroep Brabant als tip binnen kreeg en bewerkt had zodat de gezichten onherkenbaar waren, weer zodanig bewerkt dat ze wel herkenbaar waren.



Er zijn mensen die alles menen te moeten delen. Van het moment dat ze opstaan tot aan het moment dat ze naar bed gaan. Ook dat kan sociaal zijn, ook verveling trouwens.
Ik denk persoonlijk dat je altijd zelf na moet blijven denken en je gezonde verstand moet blijven gebruiken of je zelf wel vind of iets nou echt wel kan of niet. Of men echt wel zit te wachten op jouw hersenspinsels (op dit blog zal ook echt niet iedereen zitten te wachten daar ben ik van overtuigd) of dat je sommige dingen maar beter niet kunt delen, tweeten, Facebooken enz...
Het is en blijft een wereldwijd gebeuren. En iedereen kan zien wat jij deelt of te vertellen hebt. We waarschuwen allemaal onze kinderen voorzichtig te zijn en zelf delen we erop los.
Zonder een of andere predikant te willen lijken, zou ik wel willen zeggen: Kijk uit dat social media niet asocial media wordt!

© KH

Tuesday 22 January 2013

Dankbaar


"Let us be grateful to people who make us happy, they are the charming gardeners who make our souls blossom"Marcel Proust
 

Het dagelijkse leven gaat aan menigeen gewoon maar voorbij. Zonder erbij na te denken, leven we ons leven. We staan er niet eens meer bij stil. We staan op, kleden ons aan, ontbijten, gaan naar ons werk, komen thuis, eten weer, kijken tv en gaan naar bed. Het is vaak routine  voor de meesten van ons. 

Als we nou eens elke dag opschreven waar we die dag dankbaar voor waren? Gewoon drie dingen. Drie dingen waar je dankbaar voor bent. Even stil staan bij wat misschien gewoon is maar toch ook weer niet.

Ik ben vandaag dankbaar voor: 

1. Dat ik werk heb. In deze tijd valt het niet voor iedereen mee tenslotte. 
2. Het winterweer. Niets zo lekker als dit weer. Zeker als je zoals ik er op de fiets uit moet elke dag. 
3. Mijn blog. Dat ik zo lekker van me af kan schrijven als ik het nodig heb. En ook al ben ik er wat minder door mijn schouderklachten, hij blijft wachten tot ik er weer ben en is er als ik hem nodig heb. Fijn is dat! :) 

© KH

Sunday 20 January 2013

Muziek op Zondag, Birds

Ik heb net meegedaan met de Tuinvogeltelling. Ik ben ook lid van de Vogelbescherming en ja je kunt wel zeggen dat ik een vogel gek ben. Op school zeiden ze het al: Ze ziet ieder vogeltje op ieder takje. Dat is niet veranderd eigenlijk. Ik kijk graag naar vogels. Vanmorgen tijdens de vogeltelling, nadat ik extra doppinda's en brood gestrooid had, voer gegeven had en nieuwe vetbollen opgehangen had, was het ineens extra druk in de tuin. Er kwamen vogels die normaal niet kwamen. Ik heb mijn nieuwe camera en kon meteen aan de slag! Wat een geweldig gezicht! Normaal zitten er 2 eksters in mijn tuin brutaal te doen of het hun tuin is, maar nu hadden ze wat vrienden meegenomen. De eksters vlogen af en aan! En toen kwamen de kauwen! Geweldig! Even later een hele zwerm meeuwen! Ik kon mijn geluk niet op! De 40 mussen die in mijn heg wonen zaten verontwaardigd te kwetteren in de heg. Zij lieten zich niet zien, op een paar stoere mussen na die wel het lef hadden. Er staat ook een gemeen snijdende wind. We zijn al vroeg op pad geweest richting het bos en dat was geen lange wandeling! Brrr. Dus we zijn nu extra lief voor de vogels, en vandaar deze muziek op zondag voor en over de vogels.

Toen ik de meeuwen zag moest ik meteen aan deze band denken:



Ik weet dat het eigenlijk niet over vogels gaat maar het is wel mijn meest favoriete Beatles liedje.. En dat merel geluid op het einde, zo mooi!











© KH

Wednesday 16 January 2013

Onderwijs Finland, iets voor Nederland


                                                                               


Gisteren had mijn Jongste zoon zijn 2e intake gesprek voor het mbo. Het 1e intake gesprek was niet zo goed gegaan. De man die de intake afnam had de achternaam van zoon gezien, die uniek is, en vergeleek zoon met zijn broer die daar ooit 1 jaar compleet verknald heeft. Hij zou hem niet aangenomen hebben. Ik ben ervan overtuigd dat de ene broer de ander niet is en zoals het in mijn karakter ligt, ging op mijn achterste benen staan. Meteen na het telefoontje van de mentor dat het niet goed zat, in gesprek met haar gegaan. Dit kon niet. Zou mijn Jongste in een andere woonplaats veel verder weg, voor kok moeten gaan leren alleen omdat 1 man vond dat hij wel zijn broer achterna zou gaan? Gelukkig was de man van gisteren het met mij eens. De ene broer is de andere niet, zo vond hij ook. Jongste had zijn beste beentje voor gezet, ging wat beter en enthousiaster reageren en de man zou hem een positief advies geven. Gelukkig! 

Omdat wij lang moesten wachten voor de intake zou plaatsvinden, het was nogal een weer ook gisteren, zat ik wat te bladeren in wat tijdschriften die er lagen. In 1 van hen stond een artikel over het Finse onderwijssysteem. Daarin stond dat die vele malen beter was dan die in Nederland. Het LAKS zou zelfs graag willen dat het systeem hier in Nederland ook ingevoerd zou gaan worden. 
Leerlingen in Finland gaan pas op hun zevende naar school en tot en met hun zestiende gaan ze naar het basisonderwijs. Voor kinderen die jonger zijn, zijn er vormen van kinderopvang, maar die zijn vooral gericht op spelen en niet op cognitieve ontwikkeling. Het idee daarachter is dat het voor een harmonische ontwikkeling van een kind belangrijk is dat er niet te jong een beroep op het intellect moet worden gedaan. Er wordt veel tijd besteed aan basisvakken als taal en rekenen, maar dat gaat niet ten koste van vakken als handvaardigheid, kunst, muziek en sport. Leerlingen werken vaak in kleine groepjes en de leraar stemt de opdrachten af op de individuele mogelijkheden van de kinderen. 

Daarna kunnen ze kiezen voor beroepsonderwijs of wetenschappelijk onderwijs. Hoewel kinderen vanaf hun zevende pas leerplichtig zijn, gaan veel kinderen wel al een jaar eerder naar een voorbereidende klas. Ze krijgen ook tot en met de zesde klas les van één en dezelfde klassenleraar! 

Daarna verzorgen verschillende leraren de vakken. Leraren doceren dan één of twee vakken. De basisschool bestaat uit negen klassen, met aansluitend een vrijwillige tiende klas. Aan het eind van de negende klas moeten de leerlingen een examen doen op basis waarvan wordt bepaald of ze naar het voortgezet onderwijs gaan of naar de tiende klas. Door dit systeem krijgen alle leerlingen tot hun zestiende
hetzelfde onderwijs. 

De Finse scholen zijn over het algemeen klein. Een klas bestaat doorgaans uit ongeveer 20 kinderen. Alle kinderen ontvangen gratis onderwijs, gratis maaltijden, gratis gezondheidszorg en gratis transport en gratis onderwijsmaterialen. Iedereen heeft dus dezelfde mogelijkheden om goed onderwijs te ontvangen. Docenten kunnen zich zo concentreren op onderwijzen en leren. De kwaliteit van het onderwijs is op alle scholen ongeveer hetzelfde en er is geen competitie tussen scholen. 
Tot en met hun 15e levensjaar doen leerlingen geen gestandaardiseerde toetsen en examens. Leerlingen kunnen daardoor leren in een angstvrije omgeving waarin creativiteit en eigen initiatief worden aangemoedigd. Leraren ontwikkelen hun zelf opdrachten en voor de leerlingen. Ze geven geen cijfers, maar beschrijvende feedback. De Finnen vinden het niet reëel om alle kinderen dezelfde testen te laten doen omdat zij allemaal verschillende kwaliteiten hebben.


Leerlingen blijven van hun zevende tot en met hun zestiende bij elkaar in de klas. Ze hoeven dus niet op 11 of 12-jarige leeftijd al te kiezen voor een school voor voortgezet onderwijs. Dat is mogelijk omdat de leerkracht de opdrachten afstemt op de individuele leerlingen, die meestal in kleine groepjes werken. Als een leerling op zestienjarige leeftijd het verplichte onderwijs heeft doorlopen, kan hij/zij kiezen tussen het voorbereidend wetenschappelijk onderwijs (gevolgd door de universiteit) of voor het hoger beroepsonderwijs. Hoewel degenen die een diploma van een beroepsopleiding hebben behaald het recht hebben om academisch onderwijs te gaan volgen, wordt dit slechts door weinigen gedaan.

Finse docenten geven per dag maar drie of vier lessen van 45 minuten. Dat is aanzienlijk minder dan in bijvoorbeeld Nederland en de Verenigde Staten. Het idee daarachter is dat leraren tijd en energie moeten hebben om op eigen initiatief op een creatieve wijze lessen te ontwikkelen die inhoudelijk een hoog niveau kennen en goed aansluiten op het leren van de leerlingen. Finse leerlingen hebben meer vakantie en langere pauzes (75 minuten per dag) dan leerlingen in de meeste andere landen. Het paradoxale is dat “minder” hier blijkbaar “meer” is omdat de prestaties hoger liggen.

De docenten zijn allemaal hoog opgeleid en krijgen een grote vrijheid om hun onderwijs zelf vorm te geven. Doordat ze de tijd en de mogelijkheid hebben om zelf scheppend werkzaam te zijn, zijn de meeste leraren gelukkig en enthousiast. Uiteraard komt dat ten goede aan de leerprestaties van de leerlingen.Het leraarschap staat in Finland in hoog aanzien. Wie als docent wil worden aangesteld, moet een universitaire opleiding hebben voltooid. Voor die opleiding bestaat een grote belangstelling. Van de circa zesduizend gegadigden kan slechte twaalf procent worden geplaatst. Alleen de toppers kunnen leraar worden. De salariëring is goed en ongeveer gelijk aan andere functies van vergelijkbare zwaarte in de publieke sector. In de hogere klassen is naast een algemene pedagogische master-degree ook een vakinhoudelijke master-degree noodzakelijk. Afgestudeerden van de lerarenopleidingen hebben een goede positie op de arbeidsmarkt: zij zijn ook gewild in het bedrijfsleven.

   
Nederlandse onderwijssysteem

  
   Finse onderwijssysteem


Er valt nog heel wat in te halen en eer te behalen in ons land, als je bovenstaande allemaal leest. Mijn kinderen hebben over het algemeen op 1 of 2 juffen na, ongemotiveerde leerkrachten op de basisschool gehad, die zodra het te moeilijk werd hun handen van hen aftrokken. Ze moeten veel te vroeg een beroep kiezen waardoor ze later veel vaker tussendoor van opleiding switchen. De begeleiding op havo of vmbo-t is te weinig aanwezig. Op een speciale vmbo zo heb ik gemerkt zit men er meer bovenop. Nu bij Jongste merk ik dat er meer aandacht is, ook kleinere klassen. 

Omdat in ons land alles maar dan ook echt alles prestatiegericht is, en dat begint al in de kleuterklas, loopt het vaak spaak. Ik merk dat bij mijn kinderen en heb dat feitelijk al bij mijzelf op die leeftijd ook gemerkt. Als er niks veranderd, lopen veel kinderen tussen het wal en het schip. En dat is nu net niet wat wij, als maatschappij, gebruiken kunnen. Nu is het tijd voor verandering, juist nu! 

© KH




Tuesday 15 January 2013

Ik mis je

Gisteren zou het de verjaardag van mijn vader zijn. Hij zou 70 geworden zijn. 70 jaar. En dan te bedenken dat hij er maar 60 werd. Natuurlijk mis ik hem. Ik denk iedere dag wel even aan hem. Soms meer dan even. Soms praat ik even tegen hem. Soms, lijkt het net of hij even terug praat. Soms zit ik op de fiets naar mijn werk, en dan praat ik tegen hem. Het zijn natuurlijk mijn eigen gedachten die ik op een rijtje aan het zetten ben, maar eigenlijk voelt het beter als ik ze tegen hem uit. Pap, wat vind jij daar nou van? Nee, natuurlijk niet, dat dacht ik al. Ja, dat snap ik ook wel. Nee, ik weet dat ik mijn mond niet moet bewegen op de fiets, dat het gek staat, maar dat zal mij een worst zijn.

Mijn vader zou dit overigens bij leven allemaal maar vreemd vinden. Hij was een hele nuchtere man. Of nuchter, misschien is dat niet het juiste woord. Hij was majoor bij de Landmacht. En dan moet je wel 'a down to Earth kind of guy' zijn. Geen flauwekul, hup gewoon doen! Klaar! Hij was onze rots zogezegd. Niet alleen die van mijn moeder maar ook die van mijn zus en mij. Zou hij het wel weten, dat hij ook die van mij was? Ik vraag me dat wel eens af. Hij en ik lagen wel eens overhoop. Vooral in mijn puberteit. Ik was de oudste dus moest het allemaal nog uitvinden, de grenzen, zijn grenzen. Waar ik voornamelijk nogal eens tegenaan liep. Natuurlijk ging ik ook nog eens op een verkeerd tijdstip met de verkeerde man samenwonen en later trouwen. Hij heeft niet meer meegemaakt dat hij toch gelijk kreeg. Op zijn wolkje zal hij wel heel hard hebben zitten knikken: 'zie je nou wel? Ik zei het je toch?' Of alleen maar een wenkbrauw optrekken, zoals alleen hij dat kon. 'Pap, wat vind je van mijn nieuwe blouse?' 'Paars', zei hij dan. 'Ja, dat bedoel ik niet. Wat vind je d'r van?' Wenkbrauw omhoog. 'Dat zei ik toch al, paars'. Dan zuchtten we maar weer eens en liepen we naar mijn moeder. Wat we ook altijd deden als we wisten dat we van hem niet weg mochten. Zij schipperde dan wel. Doen alle moeders dat niet?

Maar misschien had ik toch wat beter naar hem moeten luisteren. En ja, ik hoor je wel daarboven op je wolkje! Zit je maar te verkneukelen dat je gelijk krijgt, zij het postuum.
Regel 1: Papa heeft altijd gelijk. Regel 2: als papa geen gelijk heeft treedt regel 1 in werking.
Het erge is pap, dat ik zoveel van je overgenomen heb, en nee, niet alle goeie dingen vrees ik. (sorry pap) Die heeft mijn zusje. Je handigheid, je inzicht, je klusvaardigheden. Ik heb je taalvaardigheden en de irritante vaardigheid om iedereen te verbeteren die taalfouten maakt, overal op letten, tafelmanieren maar ja dat is dan wel weer goed, en sommige gewoonten of uitspraken.

Soms mis ik de aderen op je hand, die zo uitstaken en ik als kind daar overheen zat te wrijven of in deukte. Het litteken op je wijsvinger, en ja ook de wenkbrauw die je optrekt als je iets hoort of ziet waar je het niet mee eens bent.

Dit jaar is het 10 jaar dat je niet meer bij ons bent en ik mis je gewoon nog iedere dag. Is dat nou niet raar, pap? Kun je nagaan hoe mama zich moet voelen...



© KH

Sunday 13 January 2013

Muziek op Zondag, Camera's and Photography

Het leek me wel leuk om in het nieuwe jaar de muziek op zondagen elke week een nieuw thema mee te geven. Vorige week ben ik daar al mee begonnen en deze week is het thema wel heel toepasselijk.
Gisteren wilden we gaan wandelen in het bos en ik pakte nog even vlug mijn camera. Hij schoot uit zijn tasje en bam, daar lag hij op de grond. Nu valt hij wel vaker, maar dit klonk wel heel erg hard. Ik vreesde dan ook meteen het ergste. Dat bleek gegrond, toen ik hem aan wilde zetten. De lens schoof niet meer uit, het beeld bleef troebel en op het scherm knipperde de melding dat de lenskap er nog op zat terwijl die er al af was. Dit kwam niet meer vanzelf goed. Natuurlijk baal ik als een stekker, ook al heb ik het ding van mijn ex gekregen destijds, in 2005 en is hij natuurlijk 'al oud', hij deed het nog prima. Ik zal hem wegbrengen en kijken of hij nog gerepareerd kan worden. Ondertussen mis ik hem nu al, mijn trouwe Panasonic Lumix! 






2 songs met dezelfde titel maar ik ben zo dol op Nickelback (ja vrouwen houden echt wel van Nickelback ook al is er een of ander onderzoekje naar geweest dat het tegendeel bewees) dat ik voor de tweede ga, ook al vind ik Def Leppard ook goed.




En ja dit is er toch wel echt 1 die erbij hoort, hoewel ik liever de versie mét Garfunkel in Central Park hoor! :-)


© KH

Saturday 12 January 2013

Quotes and Pics 57, Sky

Een tijdje terug was de lucht 's avonds hier zo mooi. Ik maakte wat foto's en bewerkte ze. Het werden hele aparte foto's, precies goed om er quotes op te zetten. Natuurlijk heb ik er ook nog een aantal onbewerkte, zoals de lucht echt was, maar die staan op mijn Flickr site.











© KH

Wednesday 9 January 2013

Het is zoals het is

To change one's life: Start immediately. Do it flamboyantly. No exceptions. ~William James

Sommige dingen zijn zoals ze zijn. Soms is het nodig dingen in je leven te veranderen, als je ergens ongelukkig mee bent bijvoorbeeld.
Maar het besef dat dingen soms zijn zoals ze zijn, raakt in de mogelijkhedenmaatschappij steeds vaker op de achtergrond. Het geeft veel rust als je meer ‘zaken des levens’ accepteert, en niet altijd - soms tegen de bierkaai - blijft streven naar iets beters of mooiers.

Accepteer de werkelijkheid. Narigheid, somberheid, vervelende dingen horen allemaal bij het leven. Je kunt niet elke dag leuk, gelukkig, blij en energiek zijn, en anderen ook niet. Sterker nog, het hoéft ook niet.
Leer te ontvangen en te waarderen. Sta even stil bij datgene wat je krijgt, of hebt gedaan. Geniet van een keuze die je gemaakt hebt. Probeer vaker dankbaar te zijn voor wat er goed is aan een beslissing of ervaring. Dat helpt je ook om tevreden te zijn met wat je hebt en wat er is.
Hou je emoties onder controle. Lang heeft het idee geheerst dat bijvoorbeeld het uiten van woede, ‘stoom afblazen’, helpt om je van deze gevoelens te bevrijden. Recente inzichten laten zien dat het juist beter is negatieve gevoelens bewust waar te nemen, ze te beschouwen zonder te oordelen, en ze dan los te laten. Vaak is de kwestie waar het om gaat ook minder belangrijk dan we op het moment zelf geneigd zijn te geloven.


Jezelf accepteren kan moeilijk zijn. Vaak leggen we voor onszelf de lat veel hoger dan voor anderen en zijn we streng voor onszelf. Probeer wat milder te zijn voor jezelf, te bedenken dat ook narigheid bij het leven hoort en jij niet de enige bent die ‘fouten’ maakt of vervelende dingen meemaakt. En besef dat je al waardevol bént, en dat niet steeds (tegenover jezelf) hoeft te bewijzen.
Probeer anderen niet te veranderen. Ook zij zijn zoals ze zijn. Probeer een manier te vinden om om te gaan met de dingen die je minder leuk vindt aan anderen, of maak goede afspraken. Dat scheelt veel stress.



© KH

Sunday 6 January 2013

Muziek op zondag, verlangen

Als ik sommige liedjes hoor, komt er een soort van verlangen naar boven, of in de liedjes schuilt een soort van verlangen en daar gaat het in deze muziek op zondag nou even over: verlangen

En allemaal omdat ik dit nummer hoorde vanmorgen: De clip zegt helemaal genoeg!







Zo'n mooi nummer dit:



1 van mijn favoriete songs allertijden!



© KH

Saturday 5 January 2013

Quotes and Pics, 56

Zoals ik in de vorige Quotes and Pics al zei: De Quotes and Pics zijn voortaan weer gewoon in het Engels, en daar kun je ook lezen waarom. Het kost me echt een hele middag, soms langer, voor ik de quotes op de pics heb staan. Laat staan als ik ze ook nog in het Nederlands moet tikken. ;-)
Maar ik denk dat de meesten van jullie ze zo ook wel mooi genoeg zullen vinden, dat hoop ik tenminste.











© KH

Friday 4 January 2013

Wie de schoen past...

Vandaag zag ik er weer 1. Een verlaten schoen. Gewoon eentje. Langs het fietspad dit keer. Vaker gebeurd het dat ik ze langs de snelweg zie liggen. En elke keer is het er maar 1. Een verlaten schoen. Mist de eigenaar die dan niet? En hoe gebeurd zoiets vraag ik me dan af? Het zijn vaak ook nog herenschoenen. Werkschoenen of gympen.
Geen vrouwenschoenen, dan zou je nog kunnen denken aan een misdrijf cq verkrachting. Nee, vrouwenschoenen heb ik nog nooit langs de snelweg zien liggen.



Je gaat toch denken: Hoe komt die schoen daar? Mist de eigenaar hem niet? Waar is de andere schoen van het paar? Is de sok ook weg? Of is die, zoals het hoort bij sokken, verdwenen in de andere dimensie, of parallel universum, wanneer hij in de wasmachine gestopt is? Waarom stopte de eigenaar niet, toe de schoen van de voet verdween? En waarom ligt die schoen er niet meer als je er een dag of twee later er weer langs rijdt?

Misschien is het zo dat bij werkschoenen ze van vrachtwagens afvallen. Ik heb wel eens gezien dat een optrekkende vrachtwagen werkhandschoenen verloor die nog achterop de treeplank lagen. Ik fiets niet zo snel als de vrachtwagenchauffeur rijdt, dus hem erop attent maken had weinig zin. Zou een chauffeur zijn werkschoenen op de treeplank zetten, vervolgens dat vergeten en optrekken om die schoenen in de berm te verliezen? Maar dan zouden er toch 2 schoenen moeten zijn? Waar is die tweede schoen dan?
Het is en blijft een mysterie.
Waarom kan niet een keer een chauffeur openheid van zaken geven? Dan weten we dat toch ook weer!

Die schoen van vanmorgen, die witte gymp op het fietspad. Wat deed die daar dan? Zou iemand hebben zitten vervelen achterop een fiets? Niet in de gaten hebbende dat zijn schoen uitviel? Het is niet echt koud buiten maar je merkt toch echt wel als je je schoen kwijt raakt lijkt me, of je moet echt flink onder invloed zijn. Als je afstapt merk je toch ook wel dat je iets mist?
Daarom liggen er natuurlijk zo weinig pumps. Dat hoogte verschil is te groot! Je gaat zo hinkepoten dat je meteen teruggaat voor je schoen!



Ik blijf het een raadsel vinden. En als het nu alleen hier was, dit fenomeen is over de hele wereld! Overal liggen enkele schoenen op de wegen! Eenzaam te wachten tot hun eigenaar ze herenigt met de andere helft.
Triest eigenlijk als je erover nadenkt.

© KH

Thursday 3 January 2013

Relax modus: aan

How beautiful it is to do nothing, and then to rest afterward. ~Spanish Proverb

Nog een paar dagen en dan is mijn vakantie afgelopen. Daar denk ik nog maar even niet aan.
Ik ben in Relax modus. Ik doe waar ik zin in heb, beetje lezen, beetje achter de laptop (inderdaad maar een beetje vanwege mijn pijnlijke schouder) en beetje tv kijken. Dat tv kijken bestaat bij mij vooral uit mijn favoriete series of soort series kijken. Een aantal maanden geleden kocht ik de dvd box Sci-Fi serie Star Trek Voyager. Af en toe als ik tijd en zin heb dan kijk ik er een dvd van. Zo ben ik al bijna aan het eind van de box. Jammer! Maar niet getreurd! Vandaag, beter nog, deze ochtend zo zag ik net online (wat is dát toch makkelijk tegenwoordig) wordt er een nieuwe dvd box bezorgt. En wel 1 van mijn favorieten: Star Trek Next Generation! Captain Jean Luc Picard is mijn grote favoriet! Ik geniet al bij het idee dat ik nog lang niet uitgekeken ben. Ook niet straks als ik weer ga werken, kan ik gewoon na mijn werk, op een regenachtige middag heerlijk wegdromen in een science fiction wereld. Ik geniet ervan!



En waarom zouden we dat niet wat vaker doen? Doen waar we zin in hebben? Genieten van het leven. We razen maar door, we 'moeten' van alles. Als ik bijvoorbeeld kijk naar mijn 68 jarige moeder, die dus eigenlijk helemaal niet meer iets perse moet. Die moet van zichzelf nog heel veel. Als ik een dagje naar haar toe zou willen, of alleen maar op de koffie wil, dan moet ze eerst op haar kalender kijken of het wel kan, want ze moet dit en moet dat. Mens, zeg ik dan, je moet helemaal niks! Maar zij wel. Nu mijn oma er niet meer is, moet ze iets minder, maar het naar mijn oma 'moeten' heeft ze allang weer vervangen door wat anders.

Zo ook een mevrouw waar ik werk. Zij is 90 en zij vindt ook dat zij van alles moet. Als het zo'n weer is als vandaag (hier miezert het) dan kan ze helemaal down zijn en mopperen dat het weer zo somber is. Welnee, het weer is niet somber, zij is somber omdat het buiten grijs is. Hoe somberder zij is, hoe erger het weer wordt, in haar ogen. Dan zeg ik: het is heerlijk weer om lekker op de bank te gaan zitten met een goed boek vanmiddag. O nee, hoe haal ik het in mijn hoofd! Maar dát kan niet! Op mijn 'waarom dan niet' zegt ze: 'Maar ik moet nog zoveel'. Wat ze dan moet? De aanrecht 5x per dag schoonmaken omdat haar man knoeit, of elke dag stoffen. Terwijl ze 3x per week een hulp heeft. Dan ben je bijna 91 en dan moet je nog steeds zoveel. Vreselijk! Jammer genoeg krijg je dat er bij mensen van mijn moeders generatie en van die mevrouw haar generatie dat er niet meer uit.




Reden te over om zelf vooral van het leven te genieten. Ik kijk graag naar buiten naar de vogels in mijn tuin als ik met mijn boek op de bank zit. Ik hou van dit weer, beetje somber vinden sommigen, maar ik hou er van. En wat je ook doet, of je nu veel of weinig relaxt, je doet het toch nooit goed in de ogen van een ander. Mijn moeder vindt dat ik veel te weinig doe in mijn huishouden. Gelukkig voor mij is het juist dat, mijn huishouden. En mag ik ook zelf bepalen wat ik wanneer doe. Geen stress voor mij, en vooral geen moeten!
Vroeger zei mijn moeder ooit: 'Moeten is dwang en huilen is kindergezang'. Laat ik vooral dát nu in mijn oren geknoopt hebben! Iedereen moet mag vooral doen wat ze zelf het beste vinden. En als ik vind dat ik het beste vaar bij regelmatig in de relax stand, dan doe ik dat. Lekker pûh!

© KH


Wednesday 2 January 2013

Op zoek naar mijn innerlijke Boeddha


“The secret of health for both mind and body is not to mourn for the past, worry about the future, or anticipate troubles, but to live in the present moment wisely and earnestly.”
– Buddha

De afgelopen tijd terwijl ik minder op mijn pc was, heb ik eens nagedacht wat ik nu eigenlijk echt met mijn blog wilde. Welke weg wil ik inslaan? Hoe wil ik verder? Wat wil ik zelf? Wat beviel mij voorheen het beste? Die laatste vraag was makkelijker te beantwoorden en zo ook de vragen daarvoor. De 'persoonlijke groei' (Personal Growth) beviel mij het best. Daar is de klad behoorlijk in gekomen. De 30 dagen prompt die er ooit was die je over jezelf deed nadenken, beviel mij wel. Het werken aan je innerlijke zelf. 
Omdat ik ook tijd over wil houden om (mits mijn schouder/arm het toelaat) aan een boek te werken, moet ik toch mijn tijd op mijn laptop goed verdelen, goed nadenken hoe en wat. En ik mis het ook, het werken aan mezelf. Ik mis mezelf, die ik geworden was daardoor. Ik word weer meer gejaagd, ik ben niet meer rustig en de innerlijke rust die ik zocht is weer ver te zoeken. 

Dus voor mij is het duidelijk: De wekelijkse Quotes en Pics blijven op zaterdag. Dat vind ik leuk om te doen, op Pinterest en We Heart It vinden ze gretig aftrek gelukkig en daarom blijf ik dat doen. (het leuke is dat steeds meer mensen mijn board Quotes and Pics volgen op deze sites wat ik erg leuk vind) Muziek op zondag, ik hou van muziek, ik hou ervan het ook te delen, dus dat blijft ook. 
En verder zal men het met mijn innerlijke zoektocht moeten doen! Het is niet anders. 

Op zoek naar mijn innerlijke Boeddha. Op zoek naar innerlijke rust en naar mezelf. Die zoektocht was ik al ooit aangegaan, maar ik denk dat het weer tijd wordt dat ik die even vernieuw, ververs. Op zoek naar mezelf, of een betere versie van mezelf, misschien. Ik heb geen goede voornemens, daar doe ik nooit aan, maar wat ik me elke dag voorneem is om te gaan wandelen, minstens elke dag een half uur, en om te gaan mediteren. Misschien kan ik dat combineren, mindful te gaan wandelen, zoiets. 


Op deze site kwam ik dit tegen: Misschien wat 'zweverig' maar toch een goed begin leek mij: 


1. Zoek de ruimte - Heb openheid en ruimte voor de gebeurtenissen van het dagelijks leven. Neem plaats in de uitgestrektheid van je geest en het universum en hoe beide betrekking hebben op je Ware Aard.

2. Wordt elke dag wakker in een vredige stemming - Probeer om wakker te worden zonder vervelende wekkers. Geef jezelf meer tijd om wakker te worden en maak je klaar voor wat een goede dag moet worden. Vermijd een opgejaagd of gestresst gevoel. Zeg tegen jezelf elke dag voordat je uit bed stapt dat vandaag een goede dag gaat worden.

3. Controleer je ademhaling - Leer om positieve energie in te ademen en stress en zorgen uit ademen. Neem de tijd gedurende de dag om je te concentreren op diepe, lange ademhalingen in en uit en voel je zult je meer ontspannen en vredig voelen. Probeer het elke keer dat je gestresst voelt.

4. Leef met een open geest - Maak je eigen conclusies en beslissingen naar aanleiding van je eigen zorgvuldige redenering. Herzie die ideeën en meningen achtergelaten in je geest uit de kindertijd invloeden en sociale onderdompeling, en houd alleen degenen die productief zijn voor jou vandaag. Begin met het leven te zien door je eigen ogen en niet de ogen van anderen.

5. Wees je bewust van controle patronen - Bekijk je acties in het leven en bepaal of ze echt zijn of dat ze worden bepaald door negatieve controle patronen die je koestert. Herken negatieve controle patronen voor je handelt, en verander de volgorde van de gebeurtenissen door het creëren van nieuwe positieve acties om oude bekabelde gedrag te vervangen.

6. Leef met compassie en leven zonder haat - Haat is een mentale kanker die je levend van binnenuit eet. Als iemand de oorzaak is van je verdriet, probeer te begrijpen waarom in plaats van alleen hen te haten. Probeer om compassie voor deze persoon voelen. Compassie zal je negatieve gevoelens vrijgeven  en zal je toelaten om helder te denken, om meer constructief met de situatie om te gaan.

7. Geniet van de natuur - Neem de tijd elke dag om iets moois in de natuur te waarderen. Erop focussen voor een paar seconden zal innerlijke vrede en nieuwe energie brengen.

8. Denk positief - Vervang negatieve gedachten door positieve. Focussen op positief denken zal leiden tot een nieuwe dynamiek die zal manifesteren positieve reacties.

9. Meditatie - Een lichte vorm van meditatie kan simpelweg de controle van je ademhaling en het denken van de positieve in je leven betekenen. Een diepere vorm kan je in je onderbewustzijn en je lichaam met je Ware Aard uitlijnen.

10. Geniet van anderen - Het is belangrijk om te stoppen met wat we aan het doen zijn en ons dan richten op de mensen om ons heen die ons leven beïnvloeden op een positieve manier. Het is ook belangrijk voor ons om deze mensen te vertellen dat we ze waarderen.

11. Vertonen een goede karma - Onze wereld is gebaseerd op oorzaak en gevolg. We leven in een ronddraaiende universum van materie en energie. Positieve en negatieve acties creëren we uiteindelijk terug naar ons zoals gelijke energie. Waarom niet positief handelen?

12. Blijf gecentreerd - Wees bewust van wanneer je gestresst bent of een slechte dag hebt. Deze bewustwording moet een trigger zijn voor verandering. We moeten voortdurend onze energie-niveau reguleren. Leven met een open geest, omarm mededogen, het aftasten van de wortels van onze controle patronen en centreren van onszelf. Wanneer we gecentreerd, zijn we in lijn met onze Ware Natuur.

13. Ga naar bed in een vredige stemming - Herbeleef de hoogtepunten van de dag voordat je gaat slapen. Denk aan de mensen die een positieve indruk op je. Heb compassie voor degenen die je negatief beïnvloedt hebben. Probeer niet te focussen op wat er morgen gedaan moet worden. Focus op de grote dag die je had vandaag.

14. Gehoor geven aan - Ben je bewust en mindful van je gedachten en je omgeving. Ben altijd verbonden met je Ware Natuur.Gevoeligheid hebben voor onze omgeving veroorzaakt wijsheid en verlichting.

Op zoek naar de 'new and improved' versie van mezelf dus. 

© KH