Monday 20 May 2013

Kleine stapjes

“No amount of self-improvement can make up for any lack of self-acceptance.”

- Dr. Robert Holden
http://www.vitsaf.org/wp-content/uploads/2012/02/Self-acceptance.jpg

Elke week krijg ik de nieuwsbrief van TinyBuddha in mijn mail en die kijk ik dan even vluchtig door. Maar deze week zag ik iets voorbij komen wat mijn aandacht trok. 3 principles for accepting yourself and being authentically happy

De bovenstaande quote komt daar ook uit en die raakte me weer diep. Hoe ik ook bezig ben de laatste paar jaar met mezelf te verbeteren en te veranderen: Het accepteren van mezelf en nog erger, het houden van mezelf, lukt me maar niet. Kennelijk zit het ergens er diep in gehamerd: het niet goed genoeg zijn. Door wie en waarom is ook mij niet duidelijk. 

Ik ben te dik, laten we dat dan maar eerst eens uit de weg ruimen. Ik verberg dat door mezelf een air aan te meten of eigenlijk meer het weg te lachen. Lollig te doen. Valt het dan minder op? Nou dat waarschijnlijk niet, the elephant is still in the room, maar er wordt niet meer zoveel over gesproken. Negeren die handel. Iemand zei ooit eens tegen mij: Jij blijft zo dik omdat het je bescherming is. Dan hoef je niet over al het andere na te denken wat je raakt, je daar niet (geestelijk) mee bezig te houden. En misschien is dat ook wel zo. Die bescherming dan. Putting up a brave front, so to speak. Soms weet ik de dingen nu eenmaal beter in het Engels te verwoorden dan in het Nederlands. 

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZeAsSK5LyqVp3-WY80aO0-McF1BTBGLal4hNI82vvF_bD78AFXBs-uM2_eKsiuv8GaR6salzXKQw6QyteSKc4d0wr-0a7ihAKmwjHXsVykGz6onIJge27y_g6Yoj4H1Gc4wPe3kA_LXbA/s1600/selfacceptancedef.gif 

Maar mezelf accepteren zal ik toch gaan moeten leren: Met al mijn gebreken. Van mezelf houden, is dan in mijn ogen stap 2. Al roep ik in al die blogs nog zo hard: Je kunt niet verlangen van iemand dat ie van je houdt als je niet eerst van jezelf houdt... het is en blijft een lastige als er dagen zijn dat je niet om kunt gaan met de lichamelijke ongemakken van gewrichten die het laten afweten, Frozen Shoulders, enkels die zeggen: draag jij zelf dat gewicht maar, ik kap ermee. En wat dies meer zij. 
Ik kan ook niet meer de schuld bij mijn moeder neerleggen wat ik vroeger maar al te graag deed. Ik ben 45, tijd om de schuld geheel en al zelf op me te nemen. Maar er iets aan doen, dat is en blijft een lastige...
Ik ben lui, aartslui wel te verstaan en ik weet het ook nog maar al te goed. 
Gisteren zijn we met het mooie Pinksterweer naar het bos gelopen. Nu we geen auto meer hebben kunnen we niet meer elke zondag naar het bos rijden en daar een eind gaan wandelen, dus het was lang geleden. Met al die kwaaltjes die opspelen verzon ik ook keer op keer excuus na excuus. Maar als ik eenmaal loop, vind ik het heerlijk ook! Waarom dan al die smoesjes!? Ik snap mezelf minder en minder. Laat staan dat ik mezelf accepteren kan. 

Laten we wel wezen, ik zit met mezelf een beetje in de knoop. Dat 'putting up a brave front'.. .daarmee zit ik er niet eens zo heel ver naast. De buitenwereld ziet een hele andere ik dan dat ik zie als ik naar mezelf kijk. 
Ik zie een vrouw die last heeft van haar opvliegers, worstelt met haar emoties en overgewicht en een innerlijke strijd aan het leveren is waar ze voorlopig nog niet klaar mee is. De buitenkant ziet een altijd vrolijke en opgewekte ik, die altijd lacht. Zoek de verschillen. Natuurlijk worstel ik niet altijd, maar veel wel. 

Small steps, kleine stapjes, met kleine stapjes moet je beginnen...



Beter eten, meer bewegen, en me beter voelen. Kijken naar wat ik heb, niet naar wat ik niet heb.
Ik heb mooi haar, mooie ogen, dat is alvast iets, dat slanke lijf hoef ik niet te krijgen, maar wel betere conditie en minder last van mijn gewrichten.
Elke dag bewegen, en aardiger voor mezelf gaan zijn.

Zie? Ik voel me meteen al een stuk beter! :-)

http://25.media.tumblr.com/tumblr_m4w9b4rtrk1r63udgo1_500.jpg

© KH

3 comments:

Daan said...

heb je al eens aan {kunstzinnige} therapie gedacht?
soms is het namelijk beter {en fijner} als een ander je meeneemt naar dat stukje zelf-acceptatie... want als je zelf aan de gang gaat, kan je heel makkelijk de knop weer omzetten, weglopen van de dingen die je niet wil zien... waar je altijd voor bent weggelopen, die je liever wegeet...

is maar een idee...

A van de Aa said...

Dat wat je s'morgens in de spiegel ziet is wat er is, like it, don't like it.
Is dat verbeteren en veranderen niet een ontkenning van jezelf zoals je nu bent ?
Of erger, het excuus ???

Daan said...

@ A: juist...