Trots

 

Gisteren heb ik de hele dag voor de tv gezeten. Ik wilde geen moment missen van de abdicatie, de kroning of eigenlijk de inhuldiging van onze nieuwe Koning.
Wat hebben Lief en ik zitten snotteren toen Koningin Beatrix afstand deed van haar koningschap en het stokje overdroeg aan haar zoon. Dat was niet het enige moment. Ook in de Kerk toen Koning Willem Alexander het woord tot zijn moeder richtte, pinkten wij hier heel wat traantjes weg.
Daarna waren er vele 'ooh's en aah's', over Maxima's o, sorry, Koningin Maxima's jurk of jurken, haar kapsel, de prinsesjes. Het schattige koninklijke knikje van Kroonprinses Amalia en het 'even wuiven misschien ' van Prinses Beatrix. (waarom nou niet Koningin moeder... klinkt toch zoveel mooier? Of is dat te Engels? ) Of wat dacht je van het ogenblik van uit de kerk lopen en het wuiven van de prinsesjes en Amalia's meetrekken van haar zusje. Het leek wel of ze wilde zeggen: 'Wuiven en weer doorlopen!' Ze nam overal meteen de leiding. Op haar wacht een net zo'n zware taak als die haar vader nu vervuld. En ze lijkt het al te beseffen. Al zag je even het kleine meisje doorschemeren in de kerk toen ze een geeuw niet kon onderdrukken. Het was ook een lange zit, niet alleen voor kleine prinsesjes.

 

Wat ik vooral zo prachtig vond waren al die Koninklijke gasten. Zo prachtig uitgedost in de meest mooie gewaden. Uit alle delen van de wereld waren ze bijeen. Dan doet religie er gewoon niet meer toe. Dan zie je hoeveel vriendschappen ons Koningshuis gesloten heeft en dan kun je alleen maar trots zijn. Dan verstillen de tegenstemmen of sluit je die gewoon buiten. Die waren er sowieso amper. Een handjevol terwijl er pleinen vol met duizenden, honderdduizenden Oranje geklede Koningshuisfans waren. Een opsteker voor het Koningshuis. Zo'n feest, zo'n blijdschap. Zo anders dan in 1980. Hoe blij moet Prinses Beatrix hiermee geweest zijn voor haar zoon. (ik moet wel wennen aan dat prinses)




Straks ga ik naar mijn moeder, morgen vliegen we naar Londen. Toen ik gisteren Charles en Camilla de kerk binnen zag lopen dacht ik nog: Och jongen toch, jij had ook zo graag aan de beurt willen komen. In Engeland is het gebruikelijk dat je koning bent tot aan je dood. The Queen zal zich daar ook aan houden denk ik. Niet abdiceren ten gunste van Charles. We zullen zeker langs Buckingham Pallace komen. Aan de vlag is dan te zien of The Queen thuis is. Ik ben benieuwd of we iemand zullen zien, ik denk het niet. Maar ik moest er gisteren wel aan denken, hoe verschillend het Britse en het Nederlandse Koningshuis toch is. Bij ons zijn ze warmer heb ik het idee. Geen Stiff Upper lipp.

 

En als klap op de vuurpijl een rondvaart over het IJ met een spontane actie van Koning Willem Alexander zoals ook alleen hij dat kan. Besluiten dat je de DJ die jij uitgenodigd hebt, even persoonlijk wil bedanken en daarvoor de hele rondvaart veranderen. Daar ging het gezelschap. Het publiek werd gek, Armin van Buuren had nog niet eens iets in de gaten. En na een mooie rondvaart een eerbetoon door F 16's en nog vuurwerk toe. De F16's trouwens waren in nog geen 10 minuten later weer terug boven ons huis in Brabant op weg naar hun basis!




Een dag met een goud met Oranje randje. We zijn een land om trots op te zijn. Met een Koning en Koningin om trots op te zijn en ja, zelfs het lied ging goed. Kunnen we aan de ene kant zeuren om niks, aan de andere kant kunnen we ook als 1 man, als 1 volk achter onze Koning staan. En dat is zeker iets om trots op te zijn!



© KH