Vandaag is het zover; vandaag gaat hij echt het huis uit. Het zg. half-lege nest gevoel overspoeld me meer dan ik had gedacht op het moment. Ik dacht eerst wekenlang dat het nu toch echt wel tijd zou worden. Hij was er meer niet dan wel maar wel was achterlatend en zijn kamer a mess!
En dan is het nu toch echt zover. Ik weet nu wat mijn vader gevoeld moet hebben toen hij 30 jaar geleden terug reed naar huis na mijn spullen verhuisd te hebben. Volgens mijn moeder huilde hij de hele weg terug. Niet alleen omdat hij toen al vond dat ik een verkeerde keuze maakte door bij de man te gaan wonen waar ik gek op was denk ik. Zijn oudste dochter vloog uit. Hij was net zo'n binnenvetter als ik, beiden wel emotioneel maar proberen het zo lang mogelijk binnen te houden.
Letting go ain't easy, maar het komt wel goed. Met mij is het ook goed gekomen. Met hem zal het ook goed komen. Als ik iets geleerd heb dan is het dat als je dingen los laat ze juist goed komen. Ik heb hem de tools meegegeven om op eigen benen te staan en het is aan hem om ze te gebruiken.
Het is aan mij om hem ook echt los te laten en te laten leren om op eigen benen te staan.
Onze rollen worden anders, onze relatie zal anders worden al zal die niet minder hecht worden naar ik hoop.
Alles sal reg kom.
Alles sal reg kom.
© KH
No comments:
Post a Comment